Οι πρόεδροι των συλλόγων που αντιπροσωπεύουν τους νεφροπαθείς - μεταμοσχευμένους εκ νεφρού ασθενείς καταγγέλλουν τη απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Αναφέρονται σε αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα στο χώρο της Υγείας, ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό, καθώς και για απαρχαιωμένες δομές, εγκλωβίζοντας ανάμεσα τους ασθενείς με τόσο σοβαρά προβλήματα υγείας. Μάλιστα όπως αποκαλύπτουν αυτή την απαξίωση τη συναντά κανείς και στα τέσσερα "κατ' όνομα" μεταμοσχευτικά κέντρα της χώρας (Ευαγγελισμός, Λαϊκό, Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, Νοσοκομείο Ρίου). Το TransplantLink έχει ασχοληθεί με όλη αυτή τη ζοφερή εικόνα και την καταγγέλλει εδώ και καιρό δριμύτατα κόντρα στα συντεχνιακά συμφέροντα που την διατηρούν αλλά και στα δουλικά φερέφωνα τους.
Στην τύχη τους έχει αφήσει η Πολιτεία όσους υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση καθώς και όσους συμπολίτες μας έχουν κάνει μεταμόσχευση νεφρού, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια βρίσκονται αντιμέτωποι με τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα στο χώρο της Υγείας, με τις ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό, καθώς και με τις απαρχαιωμένες δομές του δημόσιου συστήματος Υγείας. Εξαιτίας των ανύπαρκτων μονάδων τεχνητού νεφρού σε παραμεθόριες περιοχές και στα νησιά, οι πάσχοντες «μεταναστεύουν» υπό δύσκολες συνθήκες, προκειμένου να υποβληθούν σε αιμοκάθαρση.
Η αναλγησία, όμως, του κοινωνικού κράτους φανερώνεται σε όλο της το μεγαλείο, αφού αρκετοί από τους μεταμοσχευθέντες αναγκάζονται να πηγαίνουν σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, προκειμένου να υποβληθούν σε εξειδικευμένες εξετάσεις, τις οποίες πληρώνουν από την τσέπη τους. Οι ίδιοι σκοντάφτουν πάνω σε επίσημες δικαιολογίες του τύπου «το ιδιωτικό είναι και καλύτερο», δοκιμάζοντας την υπομονή τους και προκαλώντας την αγανάκτησή τους ως ασθενείς και φορολογούμενοι πολίτες. Τα κενά νοσηλευτικού προσωπικού στα περισσότερα νοσοκομεία της χώρας πλην των κεντρικών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και των πανεπιστημιακών που έχουν μια σχετική πληρότητα, έχουν ως αποτέλεσμα να γίνονται λιγότερες βάρδιες ή ορισμένα διαστήματα να είναι «νεκρά» κι έτσι να μην εξυπηρετούνται σωστά οι αιμοκαθαρόμενοι.
To πρόβλημα, ωστόσο, επεκτείνεται και στο μικρό αριθμό νεφρολόγων. «Στην Κεφαλονιά και στη Σάμο υπάρχει μόνο ένας νεφρολόγος και, σε περίπτωση που αρρωστήσει ή λείψει λόγω άδειας, τον αντικαθιστούν οι παθολόγοι και οι αγροτικοί γιατροί», επισημαίνει στα «Επίκαιρα» ο κ. Γιώργος Καστρινάκης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νεφροπαθών.
Πέρα, όμως, από την έλλειψη προσωπικού, το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν μονάδες τεχνητού νεφρού σε όλη την επικράτεια, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να χρειάζεται να ταξιδέψουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε άλλες περιοχές.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Καστρινάκης, έντονο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες στην Άνδρο, την Πάρο και τη Μύκονο, οι οποίοι είτε πηγαινοέρχονται στη Σύρο είτε μένουν στην Αθήνα μόνιμα. Οι πάσχοντες από τη Βοιωτία και την Εύβοια έρχονται στην Αθήνα, όπως και ορισμένοι από τη Φθιώτιδα, ενώ οι υπόλοιποι πάνε στη Θεσσαλία. Επιπλέον, από τα Χανιά, τη Λαμία και το Αγρίνιο αναγκάζονται να πάνε σε άλλους νομούς. Ο ίδιος καταθέτει δύο προτάσεις, ώστε να περιοριστεί η ταλαιπωρία των ασθενών. Η πρώτη λύση είναι να δημιουργηθούν μονάδες τεχνητού νεφρού στα κέντρα υγείας των νησιών και των παραμεθόριων περιοχών, για να σταματήσουν οι ασθενείς να είναι «μετανάστες» στην ίδια τους τη χώρα. Η δεύτερη λύση είναι να δοθούν άδειες σε ιδιώτες, ώστε να δημιουργήσουν τις σχετικές μονάδες, σημειώνοντας ότι «η κρατική γραφειοκρατία δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο στις επενδύσεις των ανθρώπων». Ο ίδιος, μάλιστα, αναφέρει ότι εδώ και αρκετά χρόνια στα παράλια της Τουρκίας έχουν δημιουργηθεί ιδιωτικές μονάδες νεφρού, με αποτέλεσμα να μαζεύονται, εκτός από τους ντόπιους, και αρκετοί τουρίστες, οι οποίοι σε συνδυασμό με τις διακοπές τους υποβάλλονται σε αιμοκαθάρσεις. «Αν δημιουργηθεί μια μονάδα νεφρού στην Πάρο, τότε εκτός από τους ντόπιους θα πηγαίνουν και τουρίστες», σχολιάζει με έμφαση. Αναφορικά με το μικρό αριθμό δωρητών οργάνων στη χώρα μας, ο κ. Καστρινάκης επισημαίνει ότι «με αφορμή τη γενική απογραφή του 2011 είναι μια χρυσή ευκαιρία να μοιραστούν έντυπα, ώστε ο κόσμος να ενημερωθεί και να γίνουν δωρητές οργάνων».
Αναστάτωση επικρατεί και στους νεφροπαθείς στη Θεσσαλονίκη, καθώς το ΕΚΑΒ σταμάτησε να πραγματοποιεί διακομιδές σε ιδιωτικά νοσοκομεία με το επιχείρημα ότι αφορούν σε προγραμματισμένες και όχι επείγουσες διακομιδές και ότι πρέπει να εξυπηρετούνται από τα ιδιωτικά ασθενοφόρα. Παράλληλα, σύμφωνα με τον κ. Βασίλη Αψή, πρώην πρόεδρο του Συλλόγου Νεφροπαθών Θεσσαλονίκης, υφίστανται κενά 11 οργανωνικών θέσεων στο νοσηλευτικό προσωπικό του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου, από τις συνολικά 30 θέσεις.
Προβλήματα δίχως τελειωμό
Μπορεί ο ασθενής με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια που έχει μεταμοσχευθεί και συντηρείται με φάρμακα να έχει καλύτερη ποιότητα ζωής, αφού είναι ανεξάρτητος από το μηχάνημα της αιμοκάθαρσης, ωστόσο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει δεν σταματούν ποτέ. Μιλώντας στα «Επίκαιρα» ο κ. Χρήστος Σβάρνας πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Μεταμοσχευθέντων εκ νεφρού αναφέρει ότι το φαινόμενο της «μεταφοράς» των ασθενών σε ιδιωτικά κέντρα, για να υποβληθούν σε εξειδικευμένες εξετάσεις, έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. «Κάποιοι μέσα από τα δημόσια νοσοκομεία, προφασιζόμενοι διάφορες δικαιολογίες, διοχετεύουν τον κόσμο στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα. Αυτές οι εξετάσεις μπορούν να γίνουν κάλλιστα στα δημόσια νοσοκομεία, διότι υπάρχει υποδομή, αλλά πολλές φορές, με το αιτιολογικό ότι κάποια μηχανήματα είναι χαλασμένα, αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε στα ιδιωτικά κέντρα». Όπως λέει ο ίδιος, ένα άλλο επιχείρημα που επικαλούνται διάφοροι νοσοκομειακοί γιατροί είναι το γεγονός ότι στα ιδιωτικά κέντρα, οι εξετάσεις «βγαίνουν» πιο γρήγορα, ενώ είναι πιο αξιόπιστες από αυτές των δημόσιων νοσοκομείων. «Για συγκεκριμένες εξειδικευμένες εξετάσεις, που δεν καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, έχουμε υπολογίσει πως ο ασθενής επιβαρύνεται κάθε χρόνο με πάνω από 1.000 ευρώ. Οι εξετάσεις στις οποίες υποβαλλόμαστε γίνονται κατά μέσο όρο κάθε δύο μήνες. Τώρα, αν χρειαστεί ή υπάρξει πρόβλημα μπορεί να υποβάλλεσαι σε εξετάσεις κάθε ημέρα ή και κάθε εβδομάδα», τονίζει χαρακτηριστικά. Οι πρωτοβουλίες από πλευράς Πολιτείας βρίσκονται σε στασιμότητα, καθότι ο σύλλογος έχει θέσει εδώ και χρόνια το ζήτημα της τρόποποίησης του υπάρχοντος νομικού πλαισίου για τους μεταμοσχευθέντες, το οποίο, όπως λέει ο κ. Σβάρνας, είναι απαρχαιωμένο. Ο υπάρχων νόμος που αφορά στις μεταμοσχεύσεις που γίνονται μεταξύ συγγενών περιορίζεται μόνο στους συγγενείς α' και β' βαθμού. «Θα θέλαμε να επεκταθεί τουλάχιστον στους συγγενείς μέχρι και γ' βαθμού. Σήμερα, ο πατέρας μπορεί να δώσει μόσχευμα στο γιο του. Για παράδειγμα, πρέπει ο παππούς να έχει τη δυνατότητα να δώσει μόσχευμα στον εγγονό του», λέει. Ο ίδιος αποδίδει μεγάλη σημασία στη στρατηγική που πρέπει να χαραχθεί από το υπουργείο Υγείας για την ευαισθητοποίηση του κοινού για τη μεταμόσχευση και όχι απλά να περιορίζονται σε μια εκδήλωση, όπως λέει, στην Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων. Όπως μας πληροφορεί, τον τελευταίο χρόνο έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 70 μεταμοσχεύσεις, όταν στη λίστα αναμονής βρίσκονται 1.000 και πλέον άτομα.
Απαρχαιωμένες υποδομές, έλλειψη προσωπικού
Οι υποδομές στα τέσσερα νοσοκομεία (Ευαγγελισμός, Λαϊκό, Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, Νοσοκομείο Ρίου) για τους μεταμοσχευθέντες εκ νεφρού παραμένουν οι ίδιες εδώ και χρόνια. Επίσης, παρατηρούνται σοβαρές ελλείψεις νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού, αφού υφίστανται κενά σε οργανικές θέσεις. «Στο Λαϊκό νοσοκομείο, η απογευματινή και η βραδινή βάρδια γίνονται με ένα άτομο, όταν εκεί φιλοξενούνται 32 κρεβάτια», υποστηρίζει ο κ. Σβάρνας. Παρόμοια εικόνα συναντά κανείς και στο Ιπποκράτειο. Η ανάπλαση της σχετικής μονάδας στο Λαϊκό μετατίθεται από χρόνο σε χρόνο. «Έπρεπε να γίνει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, μεταφέρθηκε για το 2008, θα γίνει το 2012, όλα είναι στα σκαριά. Ενδεικτικό του προβλήματος είναι ότι έχει γίνει η προμελέτη για την ανάπλαση της μονάδας του νοσοκομείου και αυτή έχει σκαλώσει στο υπουργείο Υγείας. Κι αυτό διότι, όπως είχα πληροφορηθεί πρόσφατα, δεν υπήρχε τεχνική υπηρεσία του υπουργείου για να την αξιολογήσει και να προχωρήσει τελικά», σημειώνει με αγανάκτηση ο κ. Σβάρνας. Συνεχίζοντας, δεν παραλείπει να επισημάνει ότι στο Ιπποκράτειο η μονάδα είναι διασπασμένη, καθώς μερικά κρεβάτια ανήκουν στη μεταμόσχευση, ενώ άλλα ανήκουν σε άλλες κλινικές. Και η αντίστοιχη, όμως, μονάδα στον Ευαγγελισμό είναι χωρισμένη σε δύο κομμάτια. «Οι ασθενείς χωρίζονται στο ισόγειο και οι υπόλοιποί στον 4o όροφο, όπου φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις της γυναικολογικής κλινικής», καταλήγει. Ένα άλλο ζήτημα που απασχολεί τους μεταμοσχευθέντες είναι ότι δεν υφίσταται μηχανογράφηση των μητρώων τους, καθώς η κατανομή των ασθενών είναι άναρχη. «Οι γνωματεύσεις και όλες οι βεβαιώσεις θα μπορούσαν να είναι μηχανογραφημένες, μέσα από ένα σύστημα που θα παρακολουθεί όλη την εικόνα του ασθενούς», αναφέρει ο κ. Σβάρνας. Αυτή τη στιγμή, στο Λαϊκό παρακολουθούνται 1.900 ασθενείς, στο νοσοκομείο του Ρίου 200 άτομα, στον Ευαγγελισμό 350, ενώ στο Ιπποκράτειο περίπου 500 ασθενείς.
Στο εξωτερικό για εύρεση μοσχεύματος
Η μακροχρόνια παραμονή στο μηχάνημα της αιμοκάθαρσης φθείρει τα αγγεία, την καρδιά, το συκώτι, με αποτέλεσμα πολλές φορές να υπάρχουν και δυσάρεστες εξελίξεις. Ο οργανισμός, όμως, μερικών από τους ασθενείς δεν τους επιτρέπει να υποβληθούν σε μεταμόσχευση νεφρού. «Αυτό το 30%-40% που μπορεί να μεταμοσχευθεί δεν έχει τη δυνατότητα, γιατί υπάρχει σοβαρή έλλειψη μοσχευμάτων, με αποτέλεσμα πολλοί να καταφεύγουν στο εξωτερικό. To κόστος της μεταμόσχευσης ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Ξεκινά από τα 30.000 ευρώ και μπορεί να φτάσει μέχρι τα 90.000 ευρώ», καταλήγει ο κ. Σβάρνας.
Πηγή: www.iatrikostypos.com
No comments:
Post a Comment