Χθες αργά το βράδυ διαβάσαμε στο tro-ma-ktiko.blogspot.com μια διαφορετική απ' όλες τις άλλες ανάρτηση. Ήταν η φωνή μιας κοπέλας που εδώ και χρόνια βιώνει την αναλγησία, την προκατάληψη, την υποκρισία, την αδιαφορία, την ανικανότητα, της ελληνικής πολιτείας και της κοινωνίας γενικότερα. Πιστεύουμε ότι αυτή η φωνή αντιπροσωπεύει ολόκληρο το αναπηρικό κίνημα και μαζί με πολλές άλλες ακόμη αποκαλύπτουν το σκληρό αγώνα επιβίωσης που δίνουν καθημερινά στην χώρας μας τα άτομα με οποιαδήποτε μορφή αναπηρίας. Η Κατερίνα αποφάσισε να φύγει και να πετάξει μακριά. Μακριά από τη "φυλακή" που της πρόσφερε η ίδια της η χώρα. Την επιλογή της Κατερίνας, τα τελευταία χρόνια την έχουν ακολουθήσει πολλοί πάσχοντες συνάνθρωποι μας που αποφάσισαν να φύγουν και να ζήσουν μακριά από τη χώρα που γεννήθηκαν, τους γονείς, συγγενείς και φίλους γιατί τελικά εκεί, σε μια ξένη χώρα βρήκαν την κατανόηση, την πρόνοια, την αποδοχή, την εντιμότητα και γενικότερα ένα πιο ανθρώπινο τρόπο ζωής.
Καλό ταξίδι Κατερίνα είμαστε σίγουροι ότι έκανες την καλύτερη επιλογή.
Ακολουθεί η ανάρτηση του tro-ma-ktiko.blogspot.com
Πριν 6 χρόνια ένα αμάξι παρόμοιο με αυτό της φωτογραφίας μου στέρησε το δικαίωμα να περπατώ, σήμερα δεκάδες τέτοια αμάξια καθημερινά μου στερούν το δικαίωμα να κινούμε στα πεζοδρόμια με το προσωπικό μου αμαξίδιο.
Θυμάμαι σαν χθες τον γιατρό μετά το ατύχημα μου, να μου λέει ότι η ζωή δεν τελειώνει εδώ, αν και δυσκολεύτηκα να τον πιστέψω κάποια στιγμή τα κατάφερα. Τώρα συνειδητοποιώ ότι κι αυτός ήταν ένας ακόμα άνθρωπος που κορόιδευε.
Έχουν περάσει 3 χρόνια από τότε που άφησα το κελί της πρωτεύουσας και ήρθα να μείνω μόνιμα στην Σύρο με την ελπίδα να κινούμε ευκολότερα, με την ελπίδα να νιώσω λίγο ελεύθερη. Όμως κι εδώ η κατάσταση το καλοκαίρι είναι απελπιστική. Τουρίστες παρκάρουν τα επιβλητικά τους αμάξια πάνω σε πεζοδρόμια για να μπορούν να τα καμαρώνουν από τα μαγαζιά που κάθονται και απολαμβάνουν τον καφέ τους χωρίς να νοιάζονται για τους συνάνθρωπους τους.
Έχω απευθυνθεί επανειλημμένα στην αστυνομία και στο λιμεναρχείο, και η απάντηση
-Καταλαβαίνουμε κύρια μου θα κάνουμε ότι μπορούμε, έχουμε κι αλλά θέματα να ταχτοποιήσουμε δεν μπορούμε να ασχολούμαστε συνεχεία με αυτό το ζήτημα.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ντρεπόμουν που είμαι Ελληνίδα, συγχαρητήρια τα καταφέρατε.
Πριν 3 χρόνια άφησα το κελί της πρωτεύουσας, σε λίγες μέρες θα αφήσω την φυλακή της Ελλάδας.
ΥΓ: Παρακαλώ να δημοσιεύσετε τις σκέψεις μου έτσι όπως ακριβώς τις κατέγραψα. Σας ευχαριστώ όλους εσάς στο tro-ma-ktiko που στηρίζετε την ελευθερία του λογού, που αγαπάτε την αλήθεια, που δεν χαϊδεύεται τα αυτιά μας, που δεν σκορπάτε τον τρόμο χωρίς να υπάρχει λόγος.
No comments:
Post a Comment