Monday 28 September 2009

Σύνοψη της νομοθεσίας για τη Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση


Σας γνωστοποιούμε τη σύνοψη της νομοθεσίας για τη Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.



Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση


Η μεταμόσχευση οργάνων παραμένει ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση ορισμένων ασθενειών. Ωστόσο, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ορισμένοι παράγοντες σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη θεραπεία: ο κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών, η περιορισμένη προσφορά ανθρώπινων οργάνων και το εμπόριο οργάνων. Για το σκοπό αυτό, η παρούσα ανακοίνωση στοχεύει στην παρουσίαση των διαφόρων πιθανών επιλογών για τη διασφάλιση της ποιότητας και της ασφάλειας των οργάνων, την αύξηση της διαθεσιμότητάς τους και την καταπολέμηση του εμπορίου οργάνων.

ΠΡΑΞΗ
Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της 30ής Μαΐου 2007 με τίτλο «Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων: ενέργειες πολιτικής σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης» [COM(2007) 275 τελικό – Δεν έχει δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα].

ΣΥΝΟΨΗ
Τις τελευταίες δεκαετίες έχει αυξηθεί και καθιερωθεί η πρακτική της μεταμόσχευσης οργάνων. Πρόκειται για μια θεραπεία που αποδεικνύεται αναντικατάστατη για ορισμένες ασθένειες συχνά με θετικά αποτελέσματα στην αύξηση του προσδόκιμου αλλά και της ποιότητας ζωής.

Εντούτοις, η δωρεά και η μεταμόσχευση οργάνων είναι ευαίσθητα θέματα που αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερο τρόπο σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ανάλογα με τις πολιτισμικές αξίες και τις νομικές, διοικητικές και οργανωτικές πτυχές κάθε κράτους μέλους.

Επιπλέον, τα θέματα αυτά παρουσιάζουν τρία μείζονος σημασίας εμπόδια τα οποία προτίθεται να αντιμετωπίσει η Επιτροπή. Πρόκειται για τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών, την έλλειψη οργάνων και το εμπόριο οργάνων.

Η Επιτροπή εξετάζει, ως εκ τούτου, μέτρα για τη βελτίωση της ποιότητας και της ασφάλειας των ανθρώπινων οργάνων, την αύξηση της διαθεσιμότητάς τους στην ΕΕ και την καταπολέμηση του εμπορίου.

Βελτίωση της ποιότητας και της ασφάλειας
Κατά τη μεταμόσχευση οργάνων μπορεί να μεταδοθεί ο ιός του AIDS (HIV), η ηπατίτιδα Β και Γ, βακτήρια, μύκητες, παράσιτα και διάφοροι τύποι καρκίνου. Η μετάδοση μιας ασθένειας μέσω ενός οργάνου δωρητή μπορεί να προκαλέσει το θάνατο του λήπτη.

Η θέσπιση μέτρων σε όλα τα στάδια της μεταμόσχευσης κρίνεται, ως εκ τούτου, απαραίτητη για τη βελτίωση της ποιότητας και της ασφάλειας των οργάνων. Τα όργανα πρέπει να υποβάλλονται σε ανάλυση κινδύνου-οφέλους για τη διάθεσή τους στον κατάλληλο λήπτη.

Η ανάλυση αυτή συνίσταται στον προσδιορισμό των κινδύνων που μπορεί να διατρέξει ο λήπτης λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά του και το προφίλ του δωρητή καθώς και στον προσδιορισμό των επιπτώσεων σε περίπτωση μη πραγματοποίησης της μεταμόσχευσης. Μόνο κατόπιν παρόμοιας ανάλυσης μπορεί να ληφθεί μια εύλογη απόφαση σχετικά με τη μεταμόσχευση.

Επιπροσθέτως, είναι αναγκαία η ορθή μεταφορά των οργάνων για την αποφυγή της αλλοίωσής τους. Πρέπει επίσης να υπάρχει σχετική επισήμανση στο δοχείο μεταφοράς του οργάνου και να περιλαμβάνεται όλη η απαραίτητη τεκμηρίωση, τηρώντας παράλληλα το ιατρικό απόρρητο.

Η διασφάλιση της ιχνηλασιμότητας από το δωρητή έως το λήπτη είναι σημαντική. Κάθε σύστημα μεταμόσχευσης πρέπει επίσης να έχει τη δυνατότητα να υποδεικνύει οποιαδήποτε μη αναμενόμενη περιπλοκή και να ανιχνεύει σοβαρές ή απρόβλεπτες δυσμενείς επιπτώσεις.

Δεδομένου ότι συχνά ένας δωρητής οργάνων είναι επίσης και δωρητής ιστών, οι απαιτήσεις ποιότητας και ασφάλειας για τα όργανα συνδέονται με το κοινοτικό σύστημα για τους ιστούς και τα κύτταρα.

Είναι απαραίτητο να εξεταστεί η δημιουργία συστημάτων για την έγκριση των ιδρυμάτων και προγραμμάτων δωρεάς οργάνων βάσει κοινών κριτηρίων ποιότητας και ασφάλειας.

Ωστόσο, η νομοθεσία σχετικά με την ποιότητα και την ασφάλεια διαφέρει μεταξύ των κρατών μελών. Ως εκ τούτου, πρέπει να διασφαλίζεται υψηλό επίπεδο προστασίας των ασθενών σε ολόκληρη την ΕΕ.

Αύξηση της διαθεσιμότητας των οργάνων
Τα κράτη μέλη οφείλουν να αντιμετωπίσουν από τη μία τη σοβαρή έλλειψη δωρητών οργάνων, και από την άλλη την αύξηση της ζήτηση οργάνων.14. Τα ποσοστά δωρητών διαφέρουν μεταξύ των κρατών μελών. Οι διαφορές αυτές μπορεί να οφείλονται σε πολιτισμικούς, κοινωνικούς και ιστορικούς παράγοντες της εκάστοτε χώρας καθώς και στον τρόπο οργάνωσης του συστήματος δωρεών που διαθέτουν τα κράτη μέλη ή ακόμη και σε ορισμένες πτυχές των εθνικών τους συστημάτων υγείας.

Επιπλέον, το γεγονός ότι δεν αναφέρεται πάντα στους συγγενείς η δυνατότητα δωρεάς οργάνου καθώς και η ανεπαρκής καταγραφή ευθύνονται για την απώλεια μεγάλου αριθμού δωρητών. Για την αύξηση των δωρεών παραμένει, ως εκ τούτου, απαραίτητη η καθιέρωση ενός αποτελεσματικού συστήματος που επιτρέπει τον εντοπισμό ατόμων που μπορούν να γίνουν δωρητές μετά το θάνατό τους. Το σύστημα αυτό πρέπει να διασφαλίζει ότι τα όργανα των ατόμων που επιθυμούν να γίνουν δωρητές θα είναι πραγματικά διαθέσιμα.

Πολλά είναι τα κράτη μέλη εξάλλου στα οποία παρατηρείται αύξηση της δωρεάς οργάνων χάρη στην κατάρτιση και τη χρήση επαγγελματιών του τομέα της υγείας που είναι υπεύθυνοι για την οργάνωση της διαδικασίας δωρεάς οργάνων και την αναζήτηση ατόμων που θα μπορούσαν να γίνουν δωρητές μετά το θάνατό τους.

Ένα επιπρόσθετο μέσο αύξησης του αριθμού των δωρητών είναι η ενθάρρυνση των δωρεών από ζώντες δωρητές. Ο αριθμός τους έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, κυρίως διότι ο κίνδυνος για τους δωρητές είναι ελάχιστος και τα αποτελέσματα των μεταμοσχεύσεων έχουν αποδειχτεί θετικά.

Δωρητές οι οποίοι δεν είναι ιδανικοί υποψήφιοι λόγω ασθενειών και ιστορικού κακοήθειας («διευρυμένοι δωρητές») μπορούν επίσης να λαμβάνονται υπόψη σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις.

Η αύξηση των δωρεών προϋποθέτει επίσης την ευαισθητοποίηση του κοινού. Η κοινωνία δεν έχει πάντα θετική αντίληψη για τη δωρεά οργάνων και ορισμένες οικογένειες αρνούνται να χαρίσουν τα όργανα των νεκρών συγγενών τους. Εντούτοις, τα προβαλλόμενα μηνύματα μπορούν να επηρεάσουν την απόφαση των πολιτών. Πρέπει να σχεδιαστεί μια αποτελεσματική στρατηγική επικοινωνίας. Για το σκοπό αυτό, είναι σημαντική η βοήθεια εμπειρογνωμόνων στον τομέα της επικοινωνίας, ενώ τα μέσα επικοινωνίας και οι επαγγελματίες της υγείας οφείλουν να είναι καλύτερα ενημερωμένοι σχετικά με τους κινδύνους της μεταμόσχευσης.

Ένα άλλο μέσο ευαισθητοποίησης του κοινού είναι η χρήση ευρωπαϊκής κάρτας δωρητή οργάνων που υποδεικνύει εάν ο κάτοχός της επιθυμεί ή όχι να δωρίσει τα όργανά του.

Καταπολέμηση του εμπορίου οργάνων
Οι εγκληματικές οργανώσεις έχουν σίγουρα συνειδητοποιήσει ότι το χάσμα μεταξύ προσφοράς και ζήτησης οργάνων μπορεί να μετατραπεί σε επικερδή επιχείρηση. Ως εκ τούτου, οι οργανώσεις αυτές ενδέχεται να πείσουν φτωχούς ανθρώπους να πουλήσουν τα όργανά τους.

Πολλά διεθνή και ευρωπαϊκά νομικά μέσα καταδικάζουν και ποινικοποιούν το εμπόριο οργάνων, όπως ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και η Συνθήκη του Oviedo για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη βιοϊατρική καθώς και το πρόσθετο πρωτόκολλό της σχετικά με τη μεταμόσχευση ανθρώπινων οργάνων και ιστών.

Η Επιτροπή αναφέρεται συστηματικά στα εν λόγω νομικά μέσα.

Περαιτέρω δράσεις
Η Επιτροπή προτίθεται να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα και την προσβασιμότητα των συστημάτων μεταμόσχευσης. Είναι συνεπώς απαραίτητος ο προσδιορισμός των πλέον αποτελεσματικών συστημάτων στην ΕΕ, η προώθηση των βέλτιστων πρακτικών και η παροχή βοήθειας στις χώρες που διαθέτουν λιγότερο ανεπτυγμένα συστήματα ώστε να τα βελτιώσουν.

Καλεί επίσης τα κράτη μέλη να συνεργαστούν για την υιοθέτηση αποτελεσματικών συστημάτων που θα καθιστούν εφικτό τον εντοπισμό ατόμων που θα μπορούσαν να γίνουν δωρητές μετά το θάνατό τους, για την προώθηση της κατάρτισης των επαγγελματιών, για την αύξηση των δωρεών από ζώντες δωρητές και για την αξιολόγηση της χρήσης των οργάνων που προέρχονται από «διευρυμένους δωρητές».

Η Επιτροπή προτείνει δύο μηχανισμούς δράσης: ένα σχέδιο δράσης για την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών και μια νομοθετική πράξη για την ποιότητα και την ασφάλεια των δωρεών και της μεταμόσχευσης οργάνων.

Το σχέδιο δράσης θα επιτρέπει στις χώρες να αυξήσουν τις δωρεές οργάνων και να παρέχουν ισότιμη πρόσβαση στο σύστημα μεταμοσχεύσεων καθώς και να ανταλλάσσουν τις εμπειρίες τους με στόχο τη βελτίωση των οργανωτικών πτυχών.

Όσον αφορά τη νομοθετική πράξη, προτείνεται η έκδοση ευρωπαϊκής οδηγίας για τη θέσπιση προτύπων ασφάλειας και ποιότητας των ανθρώπινων οργάνων. Συγκεκριμένα, η εν λόγω πράξη θα μπορούσε να περιλαμβάνει πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας για την έγκριση ιδρυμάτων και προγραμμάτων δωρεάς οργάνων, τη διασφάλιση του χαρακτηρισμού του οργάνου καθώς και τη δημιουργία δομών έγκρισης.

ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ
Πρόταση οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τα πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας των ανθρώπινων οργάνων που προορίζονται για μεταμόσχευση [COM(2008) 818 τελικό – Δεν έχει δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα].

Η παρούσα πρόταση οδηγίας σχετικά με τα πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας των ανθρώπινων οργάνων που προορίζονται για μεταμόσχευση θεσπίζει κανόνες με σκοπό να εξασφαλίζονται υψηλά πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας των οργάνων ανθρώπινης προέλευσης που προορίζονται για μεταμόσχευση στο ανθρώπινο σώμα.

Εφαρμόζεται:
  • στη δωρεά
  • την αφαίρεση
  • τον έλεγχο
  • το χαρακτηρισμό
  • τη συντήρηση
  • τη μεταφορά
  • τη μεταμόσχευση οργάνων

Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, η πρόταση έχει σκοπό να στηριχθεί σε εθνικά προγράμματα ποιότητας, επιφορτισμένα να καλύψουν την ιχνηλασιμότητα των οργάνων σε όλα τα στάδια της αλυσίδας από τη δωρεά έως τη μεταμόσχευση ή την αποβολή.

Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι η αφαίρεση πραγματοποιείται σε οργανισμούς αφαίρεσης και σε ειδικές εγκαταστάσεις. Όλα τα όργανα πρέπει να έχουν χαρακτηριστεί πριν τη μεταμόσχευση.

Τα κράτη μέλη μεριμνούν επίσης για τις συνθήκες μεταφοράς των οργάνων, εξασφαλίζοντας ιχνηλασιμότητα από το δότη έως το λήπτη. Η ευθύνη τους εκτείνεται επίσης στο προσωπικό και τα συστήματα υποβολής στοιχείων σχετικά με σοβαρά ανεπιθύμητα συμβάντα.

Επιπλέον, επισημαίνεται για μία ακόμη φορά ότι η δωρεά οργάνων γίνεται αναγκαστικά εθελοντικά και χωρίς πληρωμή. Τα κράτη μέλη πρέπει να παρέχουν στους δότες όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, διασφαλίζοντας το δικαίωμά τους στην ανωνυμία.

Τα κράτη μέλη ορίζουν τις αρμόδιες αρχές επί του θέματος. Οι αρχές αυτές αναλαμβάνουν κυρίως να εποπτεύουν τους οργανισμούς αφαίρεσης ή τα μεταμοσχευτικά κέντρα και να επιβλέπουν τις ανταλλαγές οργάνων με άλλες χώρες.

Διαδικασία συναπόφασης (COD 2008/0238)

Οδηγία 2004/23/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, για τη θέσπιση προτύπων ποιότητας και ασφάλειας για τη δωρεά, την προμήθεια, τον έλεγχο, την επεξεργασία, τη συντήρηση και τη διανομή ανθρώπινων ιστών και κυττάρων [Επίσημη Εφημερίδα L 102 της 7.4.2004].

Οδηγία 2002/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Ιανουαρίου 2003, για τη θέσπιση προτύπων ποιότητας και ασφάλειας για τη συλλογή, τον έλεγχο, την επεξεργασία, την αποθήκευση και τη διανομή ανθρωπίνου αίματος και συστατικών του αίματος και για την τροποποίηση της οδηγίας 2001/83/ΕΚ [Επίσημη Εφημερίδα L 33 της 8.2.2003].

Ημερομηνία τελευταίας τροποποίησης: 06.02.2009

Πηγή: http://europa.eu/
Διαβάστε περισσότερα...

Friday 25 September 2009

Κρατικές παροχές με διακρίσεις


Στα πλαίσια του κράτους πρόνοιας η Πολιτεία έχει θεσμοθετήσει για τους ανθρώπους που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ορισμένες παροχές. Εξετάζοντας τις πιο εμπεριστατωμένα συναντά κανείς πολλά παράδοξα.


Το πρώτο και πολύ σημαντικό είναι η ανομοιότητα του βαθμού αναπηρίας που ορίζεται στους μεταμοσχευμένους ασθενείς από τις Πρωτοβάθμιες Υγειονομικές Επιτροπές των Διευθύνσεων Πρόνοιας των Νομαρχιών, βάση του Νόμου 1813/1988 όπου καθορίζει κατά εκατοστιαία αναλογία το βαθμό μείωσης της ικανότητας για εργασία λόγω παθήσεων, νόσων και βλαβών. Παρατηρεί κανείς μεταμοσχευμένους, πολλές φορές από το ίδιο όργανο και με την ίδια φαρμακευτική αγωγή, χωρίς άλλο πρόβλημα υγείας που να επιβαρύνει την υπάρχουσα κατάσταση, να διαφοροποιείται τόσο πολύ το ποσοστό αναπηρίας τους που να μην υπάρχει λογική εξήγηση. Σίγουρα ένα αίτιο είναι η παλαιότητα του νόμου που τον καθιστά ανεπαρκή ακόμα και από επιστημονική άποψη. Μάλιστα η ανεπάρκεια του γίνετε πιο ευδιάκριτη όταν διαπραγματεύεται «καινούργιες» παθήσεις όπως η μεταμόσχευση. Εδώ είναι σημαντικό να τονιστεί ότι οι Υγειονομικές Επιτροπές των ασφαλιστικών ταμείων (ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ κ.τ.λ.) καθορίζουν το ποσοστό αναπηρίας στους μεταμοσχευμένους σε 80% κατά τη διαδικασία της συνταξιοδότησης τους. Γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις διαφοροποιημένες γνωματεύσεις των προαναφερθέντων επιτροπών. Διακρίνουμε λοιπόν ότι απουσιάζει ένας σαφής και ρητός νομικός προσδιορισμός των ποσοστών αναπηρίας ώστε να εφαρμόζετε από όλους τους αρμόδιους φορείς χωρίς παρερμηνείες. Αυτό το νομικό κενό έχει επακόλουθο να επιτρέπει ακόμα και τη ρουσφετολογική αντιμετώπιση του καθορισμού των ποσοστών από πλευράς των επιτροπών ή γενικότερα τη μη δίκαιη ποσοστιαία διαβάθμιση των ασθενών.     

Το δεύτερο παράδοξο είναι μια παράλογη διάκριση που εφαρμόζει η Ελληνική Πολιτεία. Αυτή είναι η χορήγηση των προνοιακών παροχών ανάλογα με το όργανο που έχει μεταμοσχευθεί ένας ασθενής. Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι σε όλα τα Φ.Ε.Κ. όταν γίνετε αναφορά για παροχές των ατόμων με ειδικές ανάγκες χρησιμοποιείται ως δόκιμος όρος μεταμόσχευση ή μεταμοσχευμένοι συμπαγών οργάνων (ήπαρ, νεφρό, καρδιά, πνεύμονες, πάγκρεας). Κατά συνέπεια προκύπτει αλλά και συνταγματικά ευνόητο είναι, ότι αν ισχύει κάτι για μια κατηγορία πολιτών οι οποίοι είναι μεταμοσχευμένοι ενός εκ των συμπαγών οργάνων, τα ίδια πρέπει να ισχύουν και σε μια άλλη κατηγορία πολιτών οι οποίοι έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ενός εκ των άλλων συμπαγών οργάνων. Πόσο μάλλον που στις μέρες μας πια υπάρχουν μεταμοσχευμένοι ασθενείς με δύο ακόμα και με τρία συμπαγή όργανα. Τρανταχτά παραδείγματα είναι η τηλεφωνική έκπτωση αξίας ίση με την αξία χιλίων (1000) μονάδων αστικής χρέωσης μηνιαία (Άρθρο 6 Παρ.11της 255/83 Απόφασης της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπ/νιών ΦΕΚ 874/Β/ 12/7/2002 Ειδ.Εγκ.Αριθμ.887/302 09-01-2003) αλλά και η αγορά αδασμολόγητου αυτοκινήτου έως 1800 κ.ε, βοηθήματα που χορηγούνται μόνο στους μεταμοσχευμένους από νεφρό.  
Εμείς που απαρτίζουμε την ομάδα του TransplantLink με μεταμοσχευμένους διαφόρων οργάνων, αδυνατούμε να κατανοήσουμε το διαχωρισμό στις παροχές ανάλογα με το όργανο που μεταμοσχεύθηκε κάποιος ή να δεχτούμε ότι ασθενής που πέρασε μια τόσο δύσκολή δοκιμασία όπως είναι η μεταμόσχευση ήπατος ή καρδιάς να πρέπει να περάσει μια ακόμα δοκιμασία όπως η μεταμόσχευση νεφρού για έχει ισότιμη μεταχείριση από τη Πολιτεία. Πρεσβεύουμε ότι η χορήγηση ευεργετημάτων πρέπει να είναι ισομερή και δίκαιη σε όλους τους μεταμοσχευμένους ασθενείς και να σταματήσει πλέον να εφαρμόζεται αυτή η ακατανόητη εξαίρεση ανάλογα με ποιο όργανο έχεις μεταμοσχευθεί. Παραλείψεις και ασάφειες που έπρεπε εδώ και χρόνια να έχουν εκλείψει σε μια χώρα που θέλει να παρουσιάζεται ευρωπαϊκή.
Διαβάστε περισσότερα...

Monday 21 September 2009

Μεταμοσχεύσεις νεφρού. Ασθενείς θύματα κρατικής ανεπάρκειας


Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2008.



Μεταμοσχεύσεις  Νεφρού. 
Ασθενείς θύματα κρατικής ανεπάρκειας
Τη στιγμή που ο ρυθμός των μεταμοσχεύσεων νεφρού αυξάνεται ραγδαία στη χώρα μας, ο υποστηρικτικός μηχανισμός περιμένει τον δικό του δότη για να… «σωθεί». Ανεπαρκής αριθμός νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού, ανύπαρκτη γραμματειακή υποστήριξη, ελλείψεις σε υποδομές και κλίνες αποτελούν μερικά από τα βασικά και χρόνια προβλήματα των Μεταμοσχευτικών Κέντρων Νεφρού της Αθήνας. Μέσα σε αυτήν τη θλιβερή και απογοητευτική εικόνα φωτεινή εξαίρεση αποτελούν γιατροί και προσωπικό που στελεχώνουν τα προγράμματα και «θυσιάζουν εαυτούς» για να τα βγάλουν πέρα. Ακόμη και χρέη γραμματέων εκτελούν προκειμένου οι ασθενείς να έχουν πλήρη τον ιατρικό τους φάκελο.

Στο Γενικό Νοσοκομείο «Λαϊκό», όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο Μεταμοσχευτικό Κέντρο Νεφρού στη χώρα μας και στο οποίο μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από 1.700 μεταμοσχεύσεις νεφρών, η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική. Το υπάρχον ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δεν επαρκεί, η Μονάδα έχει άμεση ανάγκη από περισσότερους μεταμοσχευτές και ο χώρος των εξωτερικών μεταμοσχευτικών ιατρείων είναι πολύ περιορισμένος για τον αριθμό των ασθενών (12.500 επισκέψεις μεταμοσχευμένων τον χρόνο).
Σε εκκρεμότητα
«Έχουν προκηρυχθεί εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα δύο θέσεις χειρουργών μεταμοσχευτών, όμως παρά τις αυξημένες ανάγκες παραμένουν εκκρεμείς. Για τη μία έχει δοθεί προτεραιότητα στην κρίση. Ελπίζουμε να δοθεί τέτοια προτεραιότητα και για τη δεύτερη», μας λέει ο διευθυντής στο Νεφρολογικό Τμήμα και υπεύθυνος για το μεταμοσχευτικό πρόγραμμα νεφρού στο «Λαϊκό» και συγχρόνως μέλος του Δ.Σ. του ΕΟΜ Ιωάννης Μπολέτης.
Οι ελλείψεις δεν σταματούν εκεί. Οπως προσθέτει ο κ. Μπολέτης: «Υπάρχουν μόλις 11 νοσηλεύτριες για να αντεπεξέλθουν ολόκληρο το 24ωρο στις απαιτήσεις 32 νοσηλευόμενων ασθενών. Η Μονάδα στερείται επίσης διοικητικού προσωπικού και μηχανογράφησης».
Όσο για την ανάπλαση και τον εκσυγχρονισμό της Μονάδας; «Δεν έχει ανακαινιστεί ποτέ. ΄Ύστερα από πέντε έτη αναμονής και προσπάθειας, μόλις πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε η σχετική προκήρυξη για ριζική ανακαίνιση και αναπροσαρμογή. Ελπίζουμε να μη χρειαστεί άλλα πέντε χρόνια για την ολοκλήρωσή του…».
Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και στο δεύτερο Κέντρο Μεταμόσχευσης Νεφρού στην Αθήνα, στον «Ευαγγελισμό», όπου μέχρι σήμερα έχουν γίνει περίπου 440 μεταμοσχεύσεις νεφρού. Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι ανεπαρκές και η Μονάδα είναι διασπασμένη σε δύο μέρη, εκ των οποίων τέσσερις κλίνες είναι στο ισόγειο του παλιού κτηρίου και οι άλλες τέσσερις στον 6ο όροφο του κτηρίου Πατέρα.
«Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν νεφρολόγοι που να ασχολούνται αποκλειστικά με τη μεταμόσχευση, ενώ οι ήδη υπηρετούντες δεν επαρκούν», μας λέει ο διευθυντής του Νεφρολογικού Τμήματος του «Ευαγγελισμού» Βαλσαμάκης Χατζηκωνσταντίνου. «Οι χειρουργοί και οι νεφρολόγοι που έχουμε στις μεταμοσχεύσεις», προσθέτει, «κάνουν και γενική χειρουργική και γενική νεφρολογία παράλληλα. Εχουμε ζητήσει εδώ και τρία χρόνια τους δύο νεφρολόγους που ορίζει η νομοθεσία για τις μεταμοσχεύσεις, αλλά ούτε οι θέσεις τους δεν έχουν δημιουργηθεί. Τελευταία η διαδικασία προχώρησε, αλλά ακόμη περιμένουμε».
Όλοι μαζί
Για τους μεταμοσχευμένους ασθενείς ο διευθυντής του Νεφρολογικού μας επισημαίνει ότι δεν υπάρχει ειδικό τακτικό εξωτερικό ιατρείο για την ιατρική παρακολούθησή τους. «Παρακολουθούνται στα εξωτερικά ιατρεία μαζί με όλους τους άλλους αρρώστους και περιμένουν στις ουρές…».
Όπως υπογραμμίζει ο αναπληρωτής διευθυντής στο Νεφρολογικό Τμήμα και υπεύθυνος του προγράμματος μεταμόσχευσης Φάνης Απόστολου, τα προβλήματα πηγάζουν από την έλλειψη γιατρών.
«Αυτοί που υπάρχουν δεν επαρκούν, με αποτέλεσμα οι τακτικοί ασθενείς (περίπου 200) να έχουν στη διάθεσή τους μόνο δύο ημέρες την εβδομάδα για να παρακολουθούνται και να ενημερώνονται για την εξέλιξη της υγείας τους. Χρειάζεται επιστημονικό προσωπικό, νοσηλευτικό αλλά και γραμματειακή υποστήριξη, αφού δεν υπάρχει κανείς για να κρατά το ιστορικό των ασθενών. Ακόμη και αυτή τη δουλειά την κάνουμε εμείς», συμπληρώνει.
«Δυστυχώς, υπάρχουν πολλές ελλείψεις τόσο όσον αφορά τις υποδομές των μεταμοσχευτικών κέντρων όσο και το προσωπικό», υπογραμμίζει στην «Ε» ο βουλευτής του ΣΥΝ Θανάσης Λεβέντης, ο οποίος πρόσφατα κατέθεσε σχετική ερώτηση στη Βουλή.
«Είναι απαράδεκτο», τονίζει, «να υπάρχουν κενές θέσεις μεταμοσχευτών που περιμένουν χρόνια την πλήρωση τους. Η δε κακοδαιμονία των ελλείψεων σε νοσηλευτικό και άλλο είδους προσωπικό πλήττει καίρια και τα μεταμοσχευτικά κέντρα. Η Πολιτεία», προσθέτει ο κ. Λεβέντης, «έχει σοβαρές ευθύνες, γιατί δεν έχει εξασφαλίσει όλα τα απαραίτητα κονδύλια γι’ αυτές τις πολύτιμες και υψηλού επιστημονικού επιπέδου επεμβάσεις, όπου η ιατρική και η τεχνολογική πρόοδος είναι καθημερινή και απαιτείται ο αντίστοιχος εκσυγχρονισμός. Επίσης, όσον αφορά τις δωρεές οργάνων δεν έχουν γίνει οι καλύτεροι χειρισμοί από πλευράς Πολιτείας για να ευαισθητοποιηθούν αντίστοιχα οι πολίτες».
Αναφερόμενος στη δημιουργία Διεθνούς Μεταμοσχευτικου Κέντρου, όπως έχει ανακοινώσει ο υπουργός Υγείας, ο κ. Λεβέντης τονίζει ότι: «Υπάρχουν σε κάποιους κύκλους και μέσα στο υπουργείο Υγείας σχέδια για τη δημιουργία ενός τουλάχιστον Διεθνούς Μεταμοσχευτικού Κέντρου, όπου όμως το καθεστώς είναι αδιευκρίνιστο, αλλά κατά τα φαινόμενα θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αυτό δημιουργεί σοβαρά προβλήματα εκτός των άλλων, γιατί σε καμία περίπτωση δεν πρέπει στις μεταμοσχεύσεις αυτών των πολύτιμων οργάνων να υπεισέρχεται οποιουδήποτε είδους οικονομική συναλλαγή».
Όπως διαφαίνεται πάντως, η Πολιτεία θα έπρεπε ίσως πρώτα να δοκιμάσει τις δυνατότητές της στην άρτια οργάνωση και λειτουργία των ήδη υπαρχόντων εδώ και δεκαετίες Μεταμοσχευτικών Κέντρων της χώρας, τα αποτελέσματα των οποίων είναι εφάμιλλα του εξωτερικού, πριν προχωρήσει σε ανακοινώσεις σχεδίων που αμφισβητούνται και χαρακτηρίζονται «μεγαλόπνοα». 

Της Νατάσας Μπέρη

Πηγή: http://archive.enet.gr/
Διαβάστε περισσότερα...

Σημαντική ομιλία του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Αβραμόπουλου Δ. σε εκδήλωση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων

Δημοσιεύουμε την ομιλία του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ Αβραμόπουλου Δ. σε εκδήλωση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων την Τρίτη 24 Ιουνίου 2008. Το πράττουμε αυτό γιατί πιστεύουμε ότι είναι μια σημαντική ομιλία που οριοθετεί πραγματικά ένα σχέδιο ώστε να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα της μεταμοσχευτικής διαδικασίας στη χώρα μας.
Βέβαια μετά από 16 μήνες το εύλογο ερώτημα είναι γιατί δεν προχωρήσαμε σε έργα και μείναμε στα λόγια; Αυτό θα προσπαθήσουμε να το αναλύσουμε σε επόμενες αναρτήσεις μας.

«Με ιδιαίτερη χαρά βρίσκομαι στη σημερινή εκδήλωση, η οποία έχει υψηλούς και ευγενείς συμβολισμούς.
Το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, από την πρώτη στιγμή, έθεσε το ζήτημα τον μεταμοσχεύσεων και της ενίσχυσης και ενδυνάμωσης της δωρεάς οργάνων σώματος και ιστών ως μία από τις βασικές προτεραιότητές του.
Το επίπεδο εξάλλου και η ποιότητα των μεταμοσχεύσεων, αποτελούν κύρια έκφραση και μέτρο αποτίμησης του ιατρικού μας πολιτισμού.
Στην κατεύθυνση ενίσχυσης των μεταμοσχεύσεων και του σπουδαίου έργου, που ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων επιτελεί, προβήκαμε σε δύο σημαντικές επιλογές. Η πρώτη αφορά στην αναμόρφωση και τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου για την οργάνωση του ΕΟΜ και την πραγματοποίηση των μεταμοσχεύσεων.
Ο νόμος, που είχε ψηφιστεί το 1999 αποτελούσε αναμφισβήτητα μια σπουδαία νομοθετική πρωτοβουλία, που υπαγορευόταν από τις ανάγκες των καιρών. Οι καιροί ωστόσο αλλάζουν, η επιστήμη εξελίσσεται και τα δεδομένα διαφοροποιούνται. Αδιαπραγμάτευτη αρχή και στόχος παραμένει πάντα η προσφορά των καλύτερων και ποιοτικότερων υπηρεσιών στον ασθενή.
Στο πλαίσιο αυτό συμπληρώνουμε το νόμο περί μεταμοσχεύσεων και προβλέπουμε πλέον, ότι ο καθένας και η καθεμιά από εμάς είναι δότης οργάνων και ιστών, εκτός και αν δηλώσει την άρνησή του. Δημιουργούμε έτσι μια πολύ μεγάλη δυνητική δεξαμενή μοσχευμάτων που σίγουρα θα σώσουν ανθρώπινες ζωές και θα προσφέρουν προοπτική και ποιοτική διαβίωση σε πολλούς πάσχοντες συνανθρώπους μας.
Παράλληλα λαμβάνουμε μια σειρά από θεσμικά μέτρα, που θα επιτρέψουν την καταγραφή των δοτών σε Εθνικό Επίπεδο, θα δημιουργήσουν ένα αρχείο υποψηφίων ληπτών και μοσχευμάτων και θα διευκολύνουν την αποτελεσματικότερη και πολλές φορές σωτήρια από πλευράς χρονικών περιθωρίων και πιέσεων εξεύρεση μοσχευμάτων για τον κατάλληλο λήπτη.
Θεραπεύουμε επίσης, με βάση τα διδάγματα της επιστήμης και την ομόφωνη εισήγηση της επιστημονικής κοινότητας, κάποιες ανελαστικές προβλέψεις, ενώ διασφαλίζουμε τους απαραίτητους όρους για την πραγματοποίηση των μεταμοσχεύσεων και τη διαφύλαξη της υγείας των ασθενών. Έτσι οι κερατοπλαστικές επεμβάσεις θα μπορούν πλέον να γίνονται και σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, που θα πληρούν όλες τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος και θα έχουν εξασφαλίσει την απαραίτητη για τον σκοπό αυτό άδεια.
Είναι αναγκαίο να επισημανθεί, ότι όλες οι θεσμικές μας παρεμβάσεις και η συμπλήρωση του πλαισίου για την πραγματοποίηση των μεταμοσχεύσεων, γίνονται σε στενή συνεργασία με τον ΕΟΜ και σύμφωνα με τις εισηγήσεις του.
Τη δράση του ΕΟΜ διευκολύνουν και οι νομοθετικές μας προβλέψεις για τη συμμετοχή του στις διεθνείς δεξαμενές μοσχευμάτων και την πρόνοια για την επαγγελματική προοπτική μεταμοσχευμένων συνανθρώπων μας στο πλαίσιο του ΕΣΥ.
Η δεύτερη και σημαντικότερη πρωτοβουλία μας, που αποτελεί ορόσημο στο χώρο των μεταμοσχεύσεων, είναι η δημιουργία στη χώρα μας του Διεθνούς Μεταμοσχευτικού Κέντρου. Το Κέντρο αυτό θα λειτουργεί στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και θα είναι κοινωφελές ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Το Διεθνές Μεταμοσχευτικό Κέντρο γίνεται σε στενή συνεργασία με τον ΕΟΜ και προβεβλημένες προσωπικότητες του χώρου των μεταμοσχεύσεων σε Εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Πολύτιμη εμπειρία σε θέματα οργάνωσης και λειτουργίας θα αποκτήσουμε και από το Διεθνές Μεταμοσχευτικό Κέντρο του Παλέρμο που τα τελευταία χρόνια αποτελεί σημείο αναφοράς για τη Μεσόγειο και τον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο.
Στο Διεθνές Μεταμοσχευτικό Κέντρο θα ενταχθούν σταδιακά και μέσα στην επόμενη 5ετία, όλες οι μονάδες μεταμοσχεύσεων των Δημοσίων νοσοκομείων, καθώς και των Κοινωφελών ιδρυμάτων που εποπτεύονται από το Υπουργείο Υγείας και υπάρχει η σχετική σύμφωνη γνώμη του των διοικητικών συμβουλίων τους.
Μέσα από τη συγκέντρωση και το συντονισμό των μεταμοσχευτικών υπηρεσιών και μονάδων, πετυχαίνουμε την βελτίωση των προσφερομένων υπηρεσιών και κάνουμε αποτελεσματικότερη τη διαδικασία εξεύρεσης μοσχευμάτων και κάλυψης των αναγκών των υποψήφιων ληπτών.
Το Διεθνές Μεταμοσχευτικό Κέντρο θα στεγαστεί στο υπερσύγχρονο νοσοκομείο της Αττικής "Άγιοι Ανάργυροι" και θα διατεθούν για τις ανάγκες λειτουργίας του τουλάχιστον 100κλίνες.
Αντίστοιχα στη Θεσσαλονίκη η προσωρινή στέγαση των υπηρεσιών του θα γίνει, είτε στο νοσοκομείο του ΕΣΥ, είτε σε κοινωφελές ίδρυμα εποπτευόμενο από το Υπουργείο Υγείας, μέχρι να ολοκληρωθεί η οριστική εγκατάσταση του σε κτίριο του Υπουργείου Υγείας. Το κέντρο εξάλλου αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του δημόσιου συστήματος υπηρεσιών υγείας.
Για τη λειτουργικότερη οργάνωση του κέντρου θα υπάρξει, πέρα από το διοικητικό συμβούλιο μία συντονιστική επιτροπή, που θα είναι επιφορτισμένη με την καθημερινή λειτουργία του και θα ενισχύει το Δ.Σ στα θέματα χάραξης πολιτικής για τις μεταμοσχεύσεις και την υλοποίησής της μέσα από διαδικασίες λειτουργικές και ευέλικτες, με ευλαβική τήρηση των αρχών της ισονομίας και της αξιοκρατίας.
Το κέντρο θα στελεχωθεί με επιστήμονες αποδεδειγμένου κύρους και διεθνούς αναγνώρισης και εμβέλειας.
Οι δαπάνες λειτουργίας του θα καλυφθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό, την υλοποίηση προγραμμάτων, την αξιοποίηση κοινοτικών πόρων και την αποδοχή δωρεών.
Με την ίδρυση και λειτουργία του, εξοικονομούνται τεράστιες δαπάνες, που μέχρι σήμερα βάραιναν αδικαιολόγητα τα ασφαλιστικά ταμεία και αφορούσαν πολυδάπανες μεταμοσχεύσεις σε νοσηλευτικά ιδρύματα του εξωτερικού.
Συγχρόνως με τη λειτουργία του θα εξασφαλιστεί η προσέλκυση μοσχευμάτων και ασθενών από όμορες χώρες και από τον ευρύτερο χώρο της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου και θα αναδειχθεί η χώρα μας σε σημείο αναφοράς για την και πραγματοποίηση των μεταμοσχεύσεων.
Με το Διεθνές Μεταμοσχευτικό Κέντρο είναι σίγουρο ότι θα ενδυναμωθεί αποφασιστικά και η δωρεά οργάνων σώματος, καθώς πέρα από την ευαισθητοποίηση τη κοινής γνώμης, θα υπάρχει και η βεβαιότητα ότι η προσφορά οργάνων και ιστών θα πιάσει επιτέλους τόπο.
Σπουδαία θα είναι και η προφορά του κινήματος των εθελοντών στην προσπάθεια ενδυνάμωσης και επέκτασης της δωρεάς οργάνων και των μεταμοσχεύσεων. Για τον σκοπό αυτό το Υπουργείο διεξάγει και προωθεί σχετικές ενημερωτικές εκδηλώσεις και προβάλλει τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει ο ΕΟΜ.
Η προσφορά εξάλλου οργάνων αποτελεί τον ορισμό της εθελοντικής δράσης και είναι μοναδική απόδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης.
Το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο και η προσφορά σ' αυτόν διατρέχει τάξεις, κοινωνίες, έθνη και κρατικές οντότητες. Η προφορά του κατάλληλου μοσχεύματος μπορεί να είναι λυτρωτική, ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσής του και την ταυτότητα ή εθνικότητα του λήπτη του.
Οι περιπτώσεις των οικογενειών του Οσγιούρ Αλί και της Γεωργίας Βαθή, μοναδικά πρότυπα προσφοράς στον συνάνθρωπο, περίτρανα το βεβαιώνουν.
Στο μεγαλείο της προσφοράς οργάνων, της δωρεάς ζωής, στεκόμαστε με σεβασμό και συγκίνηση. Αποτελούν για εμάς σπουδαία προηγούμενα και παρακαταθήκη στην προσπάθειά μας για ενίσχυση των μεταμοσχεύσεων και στήριξη του ΕΟΜ και όλων των εθελοντών ζωής.
Η σημερινή εκδήλωση έχει το συμβολισμό της, συνδυάζει όμως και μια ουσιαστική, έμπρακτη απόδειξη του ενδιαφέροντος της πολιτείας για το τόσο ευαίσθητο αυτό θέμα.»

Πηγή: http://www.avramopoulos.gr/
Διαβάστε περισσότερα...

Sunday 20 September 2009

Βράβευση του TransplantLink


Σήμερα μας απονέμεται το πρώτο μας βραβείο στο Blogging. Ο καλός μας φίλος και υποστηρικτής της προσπάθειας μας ΑΑΤΟΝ μέσα από το blog του Το Α! μπε μπα Blog! Το μπινελικοδρόμιο μας κάνει αυτή την ευγενική προσφορά. Το να τον ευχαριστήσουμε είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε αλλά είναι σίγουρο ότι με αυτή του την κίνηση μας ενδυναμώνει ακόμα περισσότερο για να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Φίλε ΑΑΤΟΝ σε ευχαριστούμε αλλά και όλους εσάς που στηρίζετε το ΤransplantLink.

«Δωρεά Οργάνων»   Γιατί η ζωή είναι ένα δώρο ανεκτίμητο  
Διαβάστε περισσότερα...

Σωματικό βάρος και μεταμόσχευση ήπατος


Ημεταμόσχευση ήπατος έχει αυξημένο κίνδυνο στους ενήλικες που είναι είτε πολύ αδύνατοι είτε πολύ παχύσαρκοι πριν την επέμβαση, σύμφωνα με νέα έρευνα.


Οι ασθενείς με πολύ χαμηλό βάρος ή με σοβαρή παχυσαρκία οι οποίοι υποβάλλονται σε μεταμόσχευση ήπατος εμφανίζουν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας σε σύγκριση με τους ασθενείς μέσου βάρους, αναφέρουν ερευνητές στο επιστημονικό περιοδικό Liver Transplantation.
O Dr. Andre A.S. Dick και οι συνάδελφοί του στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον ερεύνησαν την επίδραση που έχει το βάρος σώματος πριν τη μεταμόσχευση στην επιβίωση των ασθενών, μελετώντας δεδομένα από το Ενιαίο Δίκτυο Ανταλλαγής Οργάνων, τα οποία αφορούσαν σε 71.446 μεταμοσχεύσεις ήπατος που πραγματοποιήθηκαν σε ενήλικες από το 1987 έως το 2007.
Η έρευνά τους έδειξε ότι τα άτομα με πολύ χαμηλό βάρος είχαν περισσότερες πιθανότητες να χρειαστούν δεύτερη επέμβαση και να καταλήξουν από αιμορραγικές επιπλοκές, σε σύγκριση με τα άτομα με μέσα επίπεδα βάρους.
Οι ασθενείς με σοβαρή παχυσαρκία είχαν υψηλότερα ποσοστά θανάτου από λοιμώδεις επιπλοκές και καρκίνο.
Το πολύ χαμηλό βάρος σώματος και η πολύ σοβαρή παχυσαρκία ήταν «σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες θανάτου» επισημαίνουν ο Dr. Dick και οι συνάδελφοί του.
Επίσης, οι ασθενείς με ακραίο σωματικό βάρος - είτε πολύ χαμηλό είτε πολύ υψηλό - είχαν πιο δαπανηρή περίθαλψη. Έκαναν μεγαλύτερη χρήση των μονάδων εντατικής φροντίδας και είχαν πιο μακροχρόνια νοσοκομειακή νοσηλεία, από ό,τι οι ασθενείς μέσου βάρους.

Διαβάστε περισσότερα...

Wednesday 16 September 2009

Επίσκεψη στο Λαϊκό Νοσοκομείο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, κ. Γιώργου Παπανδρέου

Σήμερα Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου στα πλαίσια του προεκλογικού αγώνα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Παπανδρέου επισκέφτηκε το Λαϊκό Νοσοκομείο ένα από τα μεταμοσχευτικά κέντρα της χώρας.


Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συναντήθηκε με τη διοίκηση και τους εκπροσώπους των νοσηλευτών και των εργαζομένων, με τους οποίους συζήτησε την κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου ανέφερε ότι έχει επισκεφτεί πολλές φορές τα νοσοκομεία της περιοχής και σημείωσε ότι τα σημαντικότερα προβλήματα που εντοπίζονται, τα τελευταία χρόνια, είναι η έλλειψη προσωπικού και εξοπλισμού, προβλήματα τα οποία έθιξε και ο πρόεδρος των εργαζομένων κ. Τάσος Αντωνόπουλος.
Ο Διοικητής του Λαϊκού κ. Τάσος Γρηγορόπουλος ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Λαϊκό, υπάρχουν στα περισσότερα νοσοκομεία» και πρόσθεσε ότι «ευελπιστεί, αν μετά τις εκλογές είναι κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, να βοηθήσει όσο μπορεί τους ασφαλισμένους πολίτες».
Κατά τη συνάντηση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, διατυπώθηκε καταγγελία για ρουσφέτια, καθώς και για τη δημιουργία πανεπιστημιακής καρδιολογικής κλινικής στο Λαϊκό, χωρίς, όπως ελέχθη, να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Επίσης κατήγγειλαν ότι λόγω έλλειψη προσωπικού λειτουργούν τα 7 από τα 15 κρεβάτια στην ΜΕΘ. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε το ΠΑΣΟΚ θα δώσει τέλος στην απαξίωση και τη διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Είναι φανερό λοιπόν από τα προαναφερόμενα ότι στο Λαϊκό Νοσοκομείο, ένα από τα τρία μεταμοσχευτικά κέντρα νεφρού και ένα από τα δύο μεταμοσχευτικά κέντρα ήπατος της χώρας, επικρατούν συνθήκες ρουσφετολογίας, αποδιοργάνωσης και εκφυλισμού. Συνθήκες παντελώς άγνωστες στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στα άρτια οργανωμένα μεταμοσχευτικά κέντρα του εξωτερικού. Τις ίδιες απογοητευτικές εικόνες τις συναντά κανείς και στα αλλά μεταμοσχευτικά κέντρα τις χώρας όπως άλλωστε έχουμε δημοσιοποιήσει στο ΤransplantLink σε παλιότερες αναρτήσεις. Για να αλλάξει όλη αυτή η απαράδεκτη κατάσταση χρειάζεται πρώτα απ’ όλα πολιτική βούληση ώστε να ξεριζωθούν τα κυκλώματα που συντηρούν αυτή την αθλιότητα, προς συμφέρον τους. Μέχρι σήμερα καμία κυβέρνηση δεν είχε τη θέληση και την πρόθεση να τη μεταβάλει, με επακόλουθο να προσφέρεται στη κοινωνία μας ένα ασθενικό σύστημα υγείας. Ας ελπίσουμε ότι όποια κυβέρνηση θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές θα αλλάξει αυτή τη δυσάρεστη διαπίστωση προς όφελος όλων.

Πηγη: www.newstime.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Tuesday 15 September 2009

Ποιος είναι αυτός ο Ντουζόν;

Στην εκπομπή «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ MEGA» την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009 οι δύο δημοσιογράφοι- παρουσιαστές κ. Καμπουράκης Δ. και κ. Οικονομέας Γ. διαβάζουν τις πρωινές εφημερίδες. Παρουσιάζοντας το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «ESPRESSO» με τίτλο «Θα κάνω χαρακίρι αν καταδικαστώ για το φόνο του Ντουζόν» αναρωτήθηκαν και οι δύο ποιος είναι αυτός ο Ντουζόν;
Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο Ντουζόν;
Ο Ντουζόν Ζάμιτ ήρθε το καλοκαίρι του 2008 από την Αυστραλία στην Ελλάδα για να περάσει ένα ευχάριστο καλοκαίρι μαζί με τους φίλους του. Όμως το βράδυ της Δευτέρας 28 Ιουλίου 2008 τραυματίστηκε θανάσιμα από επίθεση μπράβου νυχτερινού μαγαζιού της Μυκόνου. Ύστερα από λίγα 24ώρα ο 20χρονος νέος κατέληξε από τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που είχε υποστεί.
Μετά όμως ακολούθησε κάτι που συγκλόνισε το πανελλήνιο. Παρακολουθήσαμε όλοι ένα συντετριμμένο πατέρα να ανακοινώνει ότι δωρίζει τα όργανα του αδικοχαμένου παιδιού του παρότι ο θάνατος του προήλθε από τη δολοφονική επίθεση συμπατριώτη μας. Επίσης δήλωσε ότι η απόφαση δεν ήταν δικιά του αλλά του γιου του καθώς στο παρελθόν το είχαν συζητήσει και του είχε εκφράσει την επιθυμία να γίνει δωρητής οργάνων. Μάλιστα κάλεσε τους Έλληνες να αγκαλιάσουν την ιδέα της Δωρεάς Οργάνων.
Ο θάνατος του Ντουζόν Ζάμιτ πρόσφερε ζωή σε τέσσερις συνανθρώπους μας και συνέβαλε καθοριστικά στην αύξηση της Δωρεάς Οργάνων στην Ελλάδα, σύμφωνα με ανακοινώσεις του Ε.Ο.Μ.. Επίσης έδωσε μαθήματα ανιδιοτέλειας και αλτρουισμού στην αδιάφορη σε τέτοιου είδους θέματα ελληνική κοινωνία.
Όμως πόσο κράτησε το κάλεσμα του πατέρα Ζάμιτ; Σ’ αυτό το ερώτημα απαντάει η απορία των δύο γνωστών δημοσιογράφων. Πιστεύουμε ότι ενώ γνώριζαν το περιστατικό αφού το περασμένο καλοκαίρι ήταν στα πρώτα θέματα της ειδησεογραφίας, έπεσαν και αυτοί «θύματα» της νέας ελληνικής πραγματικότητας, δηλαδή της περιστασιακής εκδήλωσης ευαισθησίας.
Το πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι ότι τα αγαθά αισθήματα της τα εκφράζει πια ευκαιριακά. Μπορεί να συγκινούμαστε όλοι και να θέλουμε να γίνουμε συμμέτοχοι μια μεγάλης προσπάθειας αλλά αυτό τελειώνει όταν το θέμα φύγει από τα φώτα της δημοσιότητας. Μεγάλο μέρος της ευθύνης για τέτοιες συμπεριφορές φέρει και η Πολιτεία γιατί με την ανεπάρκεια της να χαράξει ένα συντονισμένο σχέδιο, επέτρεψε να κυριαρχήσουν στο μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας προκαταλήψεις, φόβοι και ηθικά ερωτήματα για μια τόσο μεγάλη ιδέα όπως η Δωρεά Οργάνων.
Εμείς θα θυμόμαστε και θα τιμούμε πάντα το Ντουζόν Ζάμιτ και την οικογένεια του. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για ένα τέτοιο λαμπρό παράδειγμα ανθρωπισμού, κόντρα στην αγνωμοσύνη και τον εγωκεντρισμό που επικρατεί στις μέρες μας.

Υ.Γ.: Δεν αναφερόμαστε σε καμία πηγή γιατί αν απευθυνθεί κανείς σε κάποια μηχανή αναζήτησης θα βρει πληθώρα πληροφοριών για το θέμα.  
Διαβάστε περισσότερα...

Monday 14 September 2009

Το Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς επιχειρεί «ντόμινο» μεταμόσχευση νεφρού σε 16 ασθενείς

Χειρουργικές ομάδες του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Τζον Χόπκινς, του Νοσοκομείου Μπαρνς, του Ιατρικού Κέντρου INTEGRIS και του Νοσοκομείου Χένρυ Φορντ, πραγματοποίησαν επιτυχώς «ντόμινο» μεταμόσχευση νεφρού, την πρώτη που διεξήχθη σε περισσότερα του ενός κέντρα μεταμοσχεύσεων και η οποία περιλάμβανε 8 δότες και 8 λήπτες.

Στη «ντόμινο» μεταμόσχευση, που αποτελεί παραλλαγή της δωρεάς νεφρού ανά ζεύγη (KPD), συμμετέχουν ζεύγη ασύμβατου δότη-λήπτη και ο συνδυασμός γίνεται ανάμεσα στα διαφορετικά ζεύγη και όχι μεμονωμένα. Κάθε λήπτης δέχεται το μόσχευμα από άγνωστο δότη και έτσι, πραγματοποιούνται μεταμοσχεύσεις οι οποίες αλλιώς θα ήταν αδύνατες. Παράλληλα, η συμμετοχή πολλών νοσοκομείων, επιτρέπει πολύ περισσότερους συμβατούς συνδυασμούς ανάμεσα στα ζεύγη. Η αλυσίδα της «ντόμινο» μεταμόσχευσης ξεκίνησε από την αλτρουιστική δωρεά ενός δότη, ο οποίος προσέφερε το νεφρό του σε οποιοδήποτε συμβατό λήπτη από τα ζεύγη. Στη συνέχεια, ο δότης του ζεύγους που έλαβε το μόσχευμα, δώρισε το νεφρό του σε λήπτη άλλου ζεύγους κ.ο.κ. Οι αλυσιδωτές μεταμοσχεύσεις συνεχίστηκαν έως ότου κάθε λήπτης είχε λάβει συμβατό νεφρό.
Σύμφωνα με δηλώσεις του δρος Ρόμπερτ Μοντγκόμερι, διευθυντή του Κέντρου Μεταμοσχεύσεων του Τζον Χόπκινς, η διαδικασία που ακολουθήθηκε θα αποτελέσει το πρότυπο του εθνικού προγράμματος KPD, το οποίο θα παρέχει τη δυνατότητα για 1.500 επιπρόσθετες μεταμοσχεύσεις ετησίως.

Πηγή: John Hopkins University
Διαβάστε περισσότερα...

Sunday 13 September 2009

Μεταμόσχευση καρδιάς Domino

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» τη Τρίτη 25 Αυγούστου 2009.



Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Θ. ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ, MD, PhD., καθηγητής Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής Β' Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής Π.Γ.Ν. ΑΤΤΙΚΟΝ, πρόεδρος Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας, εκλεγείς πρόεδρος του Ελληνικού Κολεγίου Καρδιολογίας.
Πριν από λίγες μέρες τα μέσα ενημέρωσης εστίασαν την προσοχή τους σε ένα κορίτσι από την Αγγλία, το οποίο πριν από δέκα χρόνια είχε υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς χωρίς να της αφαιρεθεί η δική της. Ετσι, όταν χάλασε η μεταμοσχευμένη καρδιά και αφαιρέθηκε, παρατήρησαν ότι η δική της καρδιά είχε επανέλθει στο φυσιολογικό της μέγεθος και λειτουργούσε φυσιολογικά.

Οταν δεν αφαιρείται η πάσχουσα καρδιά και παραμένει μέσα στον θώρακα μαζί με τη μεταμοσχευμένη η μεταμόσχευση αυτή ονομάζεται Domino. Στην περίπτωση αυτή της νεαρής Αγγλίδας η δική της καρδιά έπασχε προφανώς από μυοκαρδίτιδα, η οποία είναι μια πάθηση που μπορεί να σταθεροποιηθεί για πολλά χρόνια ή ακόμα και να ιαθεί. Μπορεί μάλιστα και τα κυτταροστατικά φάρμακα, τα οποία έπαιρνε το συγκεκριμένο κορίτσι για να αντιμετωπίσει μια μορφή καρκίνου από την οποία έπασχε, να βοήθησαν και στην αποθεραπεία της μυοκαρδίτιδας.
Το ίδιο συμβαίνει σήμερα και με την τεχνητή καρδιά. Σε ορισμένους αρρώστους παρατηρείται ότι ύστερα από μερικά χρόνια όταν αφαιρείται η τεχνητή καρδιά (συσκευή Jarvitz) ή η αντλία υποστήριξης της καρδιάς, βελτιώνεται σημαντικά η λειτουργία της πάσχουσας καρδιάς, έτσι ώστε να μη χρειάζεται πλέον την υποστήριξη της τεχνητής καρδιάς. Γι' αυτό σήμερα τις αντλίες υποστήριξης της καρδιάς δεν τις χρησιμοποιούμε μόνο σαν γέφυρα για τη μεταμόσχευση, δηλαδή προκειμένου να βρεθεί ο δότης, αλλά και σαν γέφυρα για θεραπεία της πάσχουσας καρδιάς.
Ομως πρέπει να γνωρίζουμε ότι η μεταμόσχευση της καρδιάς δεν είναι μια απλή υπόθεση.
Πολλοί καρδιοπαθείς διερωτώνται γιατί να κινδυνεύει η ζωή τους με διάφορες χειρουργικές ή φαρμακευτικές θεραπείες και να μην επιχειρείται μια ουσιαστική θεραπεία, όπως η αντικατάσταση της καρδιάς τους από άλλη, νέα καρδιά; Η απορία ακούγεται λογική, αλλά η απάντηση δεν είναι τόσο απλή.
Η μεταμόσχευση καρδιάς είναι μια απλή και ακίνδυνη επέμβαση, αλλά η επιβίωση του ασθενούς εξαρτάται κυρίως από την ανοσοβιολογική αντίδραση του κάθε μεταμοσχευμένου ατόμου στη νέα του καρδιά.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να ανεχθεί ο οργανισμός τη νέα καρδιά έχουν πολλές φορές σοβαρές παρενέργειες. Τα κυτταροστατικά φάρμακα και η κορτιζόνη που συνήθως χρησιμοποιούνται μπορούν πολλές φορές να ελαττώσουν την ανοσοβιολογική αντίδραση του οργανισμού, με αποτέλεσμα ο μεταμοσχευμένος ασθενής να είναι ευπρόσβλητος σε διάφορες σοβαρές παθήσεις, όπως οι διάφορες μορφές καρκίνου καθώς και οι σοβαρές λοιμώξεις, όπως η πνευμονία ή η φυματίωση, και δημιουργούν προϋποθέσεις όχι μόνο κινδύνου απόρριψης του μοσχεύματος, αλλά απειλούν άμεσα τη ζωή του μεταμοσχευμένου ασθενούς.
Ετσι, οι ενδείξεις της μεταμόσχευσης καρδιάς περιορίζονται αυστηρά και αφορούν σχετικά νέους ανθρώπους με καλή γενική βιολογική κατάσταση του οργανισμού τους, οι οποίοι δεν υποφέρουν από καμία άλλη σοβαρή πάθηση εκτός από καρδιακή ανεπάρκεια σε τελικά στάδια.
Καρδιακή ανεπάρκεια σε τελικά στάδια θεωρείται η ανεπάρκεια της καρδιάς που δεν επιτρέπει στον ασθενή πρακτικά να κινείται λόγω της δύσπνοιας, η οποία εμφανίζεται ακόμα και στην ηρεμία, καθώς και της μυϊκής του αδυναμίας.
Χειρουργικά, οι μεταμοσχεύσεις καρδιάς άρχισαν σε ζώα πριν από το 1967, στο Πανεπιστήμιο Stanford, από τον Norman Shumway, στην ομάδα του οποίου εκπαιδεύθηκε και ο Christian Barnard. Ωστόσο, η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς σε άνθρωπο έγινε από τον Barnard στη Νότια Αφρική το 1967, όπου το νομικό καθεστώς επέτρεπε την επέμβαση. Τότε η νομοθεσία και η ιατρική δεοντολογία στις ΗΠΑ δεν επέτρεπαν να γίνει μεταμόσχευση καρδιάς σε άνθρωπο. Δυστυχώς, όμως, τον ενθουσιασμό των πρώτων μεταμοσχεύσεων ακολούθησε η απογοήτευση λόγω της απόρριψης του μοσχεύματος από τον οργανισμό.
Η αισιοδοξία επανήλθε μετά το 1980, όταν ανακαλύφθηκε η κυκλοσπορίνη, ένα νέο φάρμακο που καταπιέζει το ανοσοβιολογικό σύστημα, του οποίου η αντίδραση θεωρείται υπεύθυνη για την απόρριψη του μοσχεύματος. Ετσι, σήμερα γίνονται περίπου 2.500-3.000 μεταμοσχεύσεις ετησίως σε όλο τον κόσμο.
Στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, το πρόβλημα για τη διενέργεια της μεταμόσχευσης είναι η έλλειψη δοτών με αποτέλεσμα εκατομμύρια ασθενείς να παραμένουν αβοήθητοι. Ελπίδα για το μέλλον παραμένει η βελτίωση της τεχνητής καρδιάς, η οποία θα διασφαλίζει μακροζωία στους ασθενείς χωρίς σοβαρές επιπλοκές. Ευτυχώς σήμερα η τεχνητή καρδιά, που άλλοτε αποτελούσε όραμα για το μέλλον, είναι μια ρεαλιστική πραγματικότητα.
Διαβάστε περισσότερα...

Μεταμοσχεύσεις Domino

Ένα άλλο είδος μεταμόσχευσης αναπτύχθηκε στις Η.Π.Α. το 1987. Αυτές είναι οι μεταμοσχεύσεις «Domino». Μερικές φορές ένας ασθενής έχει κατεστραμμένους πνεύμονες αλλά απολύτως υγιή καρδιά, όπως κάποιος ασθενής με μια γενετική ασθένεια σαν την κυστική ίνωση.

Αν και η μεταμόσχευση πνευμόνων μπορεί να είναι αποτελεσματική, συχνά η μεταμόσχευση καρδιάς / πνευμόνων έχει περισσότερη επιτυχία γιατί οι συνδέσεις μεταξύ τους δεν θα πρέπει να φτιαχτούν ξανά και τα δύο όργανα έχουν το κατάλληλο μέγεθος για να συνεργαστούν. Αυτές οι μεταμοσχεύσεις είναι γνωστές ως μεταμοσχεύσεις «Domino», επειδή η υγιής καρδιά του ασθενή που δέχεται καινούργια καρδιά και πνεύμονες θα μεταμοσχευθεί σε κάποιον άλλον που χρειάζεται μόνο καινούργια καρδιά. Οι μεταμοσχεύσεις «Domino» είναι ακόμα σπάνιες, αλλά όταν γίνονται μπορούν να έχουν μεγάλη επιτυχία.
Πηγή: Ann Fullick, Μεταμόσχευση Οργάνων, Εκδόσεις Σαββάλας, 2004, σελ. 26
Διαβάστε περισσότερα...

Wednesday 9 September 2009

Η εικόνα της μεταμοσχευτικής διαδικασίας στην Ελλάδα σήμερα

Οι μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων ιστών και οργάνων είναι ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του 20ου αιώνα που έκαναν πραγματικότητα την προσδοκία χιλιάδων δοκιμαζομένων συνανθρώπων μας για παράταση και καλύτερη ποιότητα ζωής. Η αντικατάσταση ενός οργάνου δίνει τη δυνατότητα επανόδου στη ζωή και συμβάλλει στην ευεξία πολλών ανθρώπων με νεφρική, καρδιακή ή ηπατική ανεπάρκεια τελικού σταδίου ή σοβαρή και μη ιάσιμη με διαφορετική θεραπευτική μέθοδο, πάθηση. 

Η πρόοδος των μεταμοσχεύσεων είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας έρευνας, της αναβάθμισης των χειρουργικών τεχνικών, της βελτίωσης στη διερεύνηση των ανοσοβιολογικών μηχανισμών της απόρριψης και της ανοχής του μοσχεύματος, της ανακάλυψης και παρασκευής νέων αποτελεσματικών ανοσοκατασταλτικών ουσιών και γενικά της ραγδαίας, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, εξέλιξης της ιατρικής τεχνολογίας. Πλέον στις μέρες μας έχουμε τη δυνατότητα να μεταμοσχεύουμε σχεδόν όλα τα συμπαγή όργανα του ανθρώπινου οργανισμού και με τη κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή μέσω των ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων να μειώνουμε όσο το δυνατό το κίνδυνο απόρριψης οποιαδήποτε μορφής (υπεροξείας, οξείας, χρόνιας) και να παρατείνουμε τη ζωτικότητα του μεταμοσχευμένου οργάνου.
Οι μεταμοσχεύσεις όμως ανέδειξαν και μια άλλη διάσταση εκτός της ιατρικής. Αυτή είναι η ανθρώπινη που πηγάζει από την προσφορά ζωής χάρη στη μεγαλύτερη πράξη αγάπης, ανιδιοτέλειας και αλτρουισμού, της Δωρεάς Οργάνων και Ιστών που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος όλης αυτής της πολύπλοκης διαδικασίας. Ωστόσο παρά την πρόοδο στο ιατρικό μέρος, το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η σοβαρή έλλειψη μοσχευμάτων. Πολλοί ασθενείς πεθαίνουν περιμένοντας εναγωνίως στη λίστα αναμονής αφού οι υπάρχουσες ανάγκες για μόσχευμα δεν μπορούν να καλυφθούν. 
Είναι κατανοητό λοιπόν ότι η επιτυχία μιας μεταμόσχευσης εξαρτάται από ποικίλους παράγοντες που αφορούν τόσο το δότη όσο και το λήπτη του οργάνου. Όπως είναι φανερό η μεταμόσχευση είναι μια αυστηρά ιεραρχημένη ιατρική πράξη που αποτελείται από λειτουργικά τμήματα της ίδιας σπουδαιότητας. Αν ένα από αυτά υπολειτουργεί τότε απορυθμίζεται όλο το σύστημα. Αυτά όμως τα τόσο θεμελιώδη σε τι επίπεδο εφαρμογής βρίσκονται στη χώρα μας και ποια είναι η εικόνα της μεταμοσχευτικής διαδικασίας σήμερα;
Η εικόνα είναι απογοητευτική. Το μεταμοσχευτικό σύστημα της Ελλάδος και όλοι οι φορείς που το απαρτίζουν (ΕΟΜ, νοσοκομεία, οργανώσεις, κ.α.), παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα χρόνιως - σωρευθέντα και διαρκώς αναφυόμενα μεταμοσχευτικά προβλήματα, με επακόλουθο να μη μπορούν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες τις κοινωνίας μας για παροχή υγείας σε τόσο δύσκολα και εξειδικευμένα ιατρικά ζητήματα. 
Η συνέπεια αυτής της δυσάρεστης διαπίστωσης είναι η συνεχιζόμενη αύξηση της δυσαναλογίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης οργάνων και ιστών που πολλές φορές είναι μοιραία για τη τύχη πολλών ασθενών. Μελετώντας στοιχεία από αναγνωρισμένους φορείς αλλά και από δικές μας προσωπικές εμπειρίες λόγω της χρόνιας και σχεδόν καθημερινής επαφής με τους επαγγελματίες υγείας της χώρας μας άλλα και του εξωτερικού, έχουμε επισημάνει μερικές από τις ποιο ουσιώδεις αδυναμίες του συστήματος.

1. ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΤΙΚΟ ΧΑΣΜΑ
Με τον όρο Μεταμοσχευτικό Χάσμα εννοούμε τη δυσαναλογία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης οργάνων και ιστών. Σας παραθέτουμε στοιχεία των τριών τελευταίων χρόνων, του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Συντονιστών Μεταμοσχεύσεων (European Transplant Coordinators Organization) που αποδεικνύουν σε τι απογοητευτική κατάσταση βρίσκεται η προσφορά οργάνων και η μεταμοσχευτική δραστηριότητα στη Ελλάδα.
Για το 2006 πατήστε εδώ
Για το 2007 πατήστε εδώ
Για το 2008 πατήστε εδώ
Διακρίνουμε ότι η χώρα μας κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις για σειρά ετών στο Διεθνή χώρο στην προσφορά δοτών, δυνητικών και ζώντων αλλά και στη μεταμοσχευτική δραστηριότητα. Η εικόνα γίνεται ακόμα ποιο απογοητευτική όταν εξετάσουμε τα στοιχεία για τις μεταμοσχεύσεις παγκρέατος ή τις διπλές μεταμοσχεύσεις όπως καρδίας-πνεύμονα, ήπαρ-νεφρού, παγκρέατος νεφρού κ.α. Πληροφοριακά αναφέρουμε ότι μεταμοσχεύσεις παγκρέατος δεν γίνονται ενώ έχουν γίνει μόλις 2 μεταμοσχεύσεις παγκρέατος-νεφρού και 1 ήπαρ-νεφρού το 2008, ενώ άλλες χώρες έχουν εδραιώσει τη διαδικασία της διπλής μεταμόσχευσης εδώ και πολλά χρόνια. Τα προαναφερόμενα λοιπόν μας φανερώνουν το πόσο δύσκολα μπορεί κάποιος ασθενής να βρει μόσχευμα αλλά και τη δυσοίωνη προοπτική της μεταμόσχευσης στη πατρίδα μας.
Η έλλειψη δοτών είναι ένα από τα πιο κύρια εμπόδια. Αυτό κυρίως οφείλεται στους εξής παράγοντες :
 • Κοινωνική στάση απέναντι στην ιδέα της Δωρεάς Οργάνων
Η Δωρεά Οργάνων είναι ένας από τους πιο σημαντικούς πυλώνες που στηρίζεται το οικοδόμημα της μεταμόσχευσης. Παρόλα αυτά ακόμα και σήμερα μεγάλο μέρος της κοινωνία μας, διαφόρων ταξικών τμημάτων, αντιμετωπίζει αυτή τη μεγάλη ιδέα με καχυποψία και επιφυλακτικότητα. Κύριες αιτίες είναι διάφορες κοινωνικές, ηθικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις που κυριαρχούν, πολλές φορές χωρίς αντίκρισμα, σε μεγάλους τομείς της κοινωνίας μας. Πολύ σημαντικό ανάχωμα στη διαδικασία της δωρεάς είναι και η μη πληροφόρηση που σαν απόρροια έχει την άγνοια βασικών εννοιών, όπως του εγκεφαλικού θανάτου που η μη αποδοχή του αποτελεί το μείζον εμπόδιο στη συναίνεση.
• Έλλειψη οργάνωσης και εξειδίκευσης στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) και στα Νευροχειρουργικά τμήματα της χώρας (Ν/Χ).
Τα μοσχεύματα προέρχονται κυρίως από τους δυνητικούς δότες που δηλώνονται από τις ΜΕΘ. Εδώ και αρκετά χρόνια λόγω πολιτικών, οικονομικών και οργανωτικών παραγόντων παρατηρούμε ΜΕΘ να βρίσκονται σε υπολειτουργία λόγω έλλειψης υλικοτεχνικής υποδομής και εξειδικευμένου προσωπικού. Επακόλουθα αυτών των δυσάρεστων ελλείψεων είναι το ιατρικό και υγειονομικό προσωπικό των ΜΕΘ να μην αναγνωρίζουν ένα δυνητικό δότη, να μη μπορούν να υποστηρίξουν ένα δυνητικό δότη παρέχοντας του τη σωστή ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα ώστε τα όργανα του να είναι ικανά για μεταμόσχευση, να μην ενημερώνουν το οικογενειακό περιβάλλον ενός εγκεφαλικά νεκρού ασθενούς για τη δυνατότητα της Δωρεάς Οργάνων ή να μη γίνονται οι ορθές πράξεις σε σωστό χρόνο για τη σημαντική διαδικασία της αφαίρεσης των οργάνων. Αυτοί οι λόγοι αποτυπώνουν χαρακτηριστικά τις αδυναμίες του συστήματος υγείας της χώρας μας είτε λόγω ελλείψεων, είτε λόγω άγνοιας.
• Συντονιστής μεταμοσχεύσεων
Αναλύοντας τα καθήκοντα ενός συντονιστή μεταμοσχεύσεων καταλαβαίνεις ότι είναι ίσως το πιο σημαντικό γρανάζι για την επιτυχία της μεταμόσχευσης. Τα καθήκοντα του όπως η αναγνώριση του δότη, η συντήρηση του, η προσέγγιση της οικογένειας του δότη, ο συντονισμός της αφαίρεσης των οργάνων, κ.τ.λ. αποδεικνύουν τα προαναφερόμενα. Η σπουδαιότητα του συντονιστή μεταμοσχεύσεων είναι παγκοσμίως γνωστή και μάλιστα έχει είδη αποδειχθεί από την εφαρμογή γνωστών πετυχημένων οργανωτικών μοντέλων μεταμοσχευτικής διαδικασίας (π.χ. Ισπανικό μοντέλο). Μάλιστα θεωρείται και ένας από τους κύριους παράγοντες αύξησης διαθέσιμων μοσχευμάτων σε χώρες που στο παρελθόν είχαν αντίστοιχα προβλήματα μ’ εμάς. Η ελληνική νομοθεσία για το συντονισμό των μεταμοσχεύσεων ενώ ακολουθεί σε γενικές γραμμές τα διεθνή πρότυπα ωστόσο κατά την εφαρμογή της υστερεί σε καίρια ζητήματα όπως π.χ. δεν υπάρχει μέριμνα για τον περιφερειακό συντονισμό της μεταμόσχευσης ή η εφαρμογή του τοπικού συντονιστή είναι επιεικώς υποτονική.

2. ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ
Η άποψη μας που πηγάζει και από τη συναναστροφή πολλών από εμάς και με κέντρα του εξωτερικού, είναι ότι δεν υπάρχουν οργανωμένα Μεταμοσχευτικά Κέντρα στη χώρα μας και στις υπάρχουσες δομές τους διακρίνονται τεράστιες ελλείψεις σε όλους τους τομείς. Αναφορικά σας παραθέτουμε τις πιο ουσιώδεις αιτίες της ανεπάρκειας των ελληνικών Μεταμοσχευτικών Κέντρων:
• Απουσία κατάλληλου ιατρικού, νοσηλευτικού αλλά και παραϊατρικού προσωπικού
Για να στηριχτεί μια τόσο εξειδικευμένη ιατρική πράξη χρειάζεται ένα πλήθος επαγγελματιών υγείας που με την απαραίτητη κατάρτιση θα είναι ικανοί να αντιμετωπίζουν κάθε είδους απαίτηση της διαδικασίας. Σήμερα η κατάσταση είναι τραγική με αποτέλεσμα στα κατ’ όνομα μόνο ελληνικά Μεταμοσχευτικά Κέντρα να μην υπάρχουν στελεχωμένα και κατ’ επέκταση ενεργά τμήματα και κλινικές, αναγκαία ώστε να κατοχυρώνουν την επιτυχή έκβαση μιας τέτοιας βαρύτητας ιατρικής εφαρμογής. Μάλιστα πολλά από αυτά λειτουργούν με δανεικό προσωπικό, κυρίως νοσηλευτικό από άλλα τμήματα, ενώ βασικοί τομείς διαχείρισης ασθενών να στηρίζονται από ένα και μόνο ιατρό που σε περίπτωση απουσίας του να νεκρώνει όλο το σύστημα με μοιραία επακόλουθα για κάποιο μελλοντικό ή είδη μεταμοσχευμένο ασθενή. Εδώ θέλουμε να τονίσουμε ότι η στέρηση ιατρικού προσωπικού ακυρώνει και ένα σημαντικό συστατικό που συναντά κανείς σε Κέντρα του εξωτερικού. Αυτό είναι ότι στο ίδιο νοσοκομείο υφίσταται συνεργασία μεταξύ ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων έτσι ώστε να υπάρχει πλήρη εικόνα της κατάστασης του ασθενούς σε τακτικά χρονικά διαστήματα, σε όλους τους τομείς της υγείας του, ώστε να αντιμετωπίζονται κάθε είδους επιπλοκές-παρενέργειες που είναι πολύ συχνές και πολλές φορές πολύ σοβαρές στους μεταμοσχευμένους ασθενείς. Τα κενά στα Κέντρα της χώρας δεν αφορούν μόνο τον ιατρικό και νοσηλευτικό τομέα αλλά και σε καθετί που αφορά την οργάνωση της όλης διαδικασίας της μεταμόσχευσης. Δηλαδή δεν υπάρχει μέριμνα ώστε να στηρίζονται οι λήπτες και οι οικογένειες τους από ειδικούς ψυχολόγους τόσο πριν όσο και μετά τη μεταμόσχευση, δεν υπάρχουν υπεύθυνοι διατροφολόγοι για να τους διαμορφώσουν ένα σωστό διατροφικό τρόπο ζωής, δεν υπάρχουν επαρκείς διοικητικοί υπάλληλοι ώστε να διεκπεραιώνεται σε σωστό χρόνο όλο το διοικητικό έργο ενός Κέντρου αντί όπως δυστυχώς γίνεται σήμερα να πέφτει σε πλάτες ιατρών που η δουλειά τους είναι η παροχή ιατρικής περίθαλψης και η έρευνα ή νοσηλευτών που έχουν πολύ πιο υπεύθυνα καθήκοντα, ακόμα δε και οι αισθητές αδυναμίες στο σημαντικότατο τομέα της καθαριότητας.
• Ανεπαρκείς υλικοτεχνική υποδομή
Η έλλειψη της υλικοτεχνικής υποδομής είναι εντονότατη. Είναι ασύλληπτο για Μεταμοσχευτικό Κέντρο να υπάρχουν θάλαμοι με 5 και 6 κρεβάτια και να νοσηλεύονται χειρουργικά περιστατικά που καμία σχέση δεν έχουν με τη μεταμόσχευση. Επίσης σοβαρές εξετάσεις επιβεβλημένες για τη βιωσιμότητα του μοσχεύματος δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν λόγο απουσίας χρήσιμων ιατρικών μηχανημάτων. Μάλιστα έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να μεταφέρονται νοσηλευόμενοι ασθενείς σε εξωτερικά ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα για την πραγματοποίηση κάποιας ιατρικής εξέτασης, γεγονός εξόχως απαράδεκτο και καταδικαστέο, γιατί είναι παγκοσμίως γνωστή η υψηλή επικινδυνότητα του προσφάτως μεταμοσχευμένου ασθενούς (με μεγάλες δόσεις ανοσοκαταστολής) σε εξωτερικές λοιμώξεις. Αλλά και μετά τη μεταμόσχευση, ασθενείς συνωστίζονται σε ακατάλληλους χώρους περιμένοντας για μια αιμοληψία ή για κάποια άλλη εξέταση ή και ακόμη για την επίσκεψη στον θεράποντα ιατρό τους μαζί με άλλους ασθενείς με κάθε είδους ιατρικό πρόβλημα. Γεγονός που παρατηρείται μόνο στη χώρα μας αφού στην υπόλοιπη Ευρώπη οι μεταμοσχευμένοι περιθάλπονται σε διαφορετικούς χώρους από ότι οι άλλοι ασθενείς πάντα για το φόβο των λοιμώξεων. Επίσης και η τεχνική υποστήριξη της παρούσας υλικοτεχνικής υποδομής είναι ανύπαρκτη γεγονός που μεγιστοποιεί το είδη βεβαρημένο πρόβλημα.
• Ανυπαρξία παιδιατρικού μεταμοσχευτικού κέντρου
Η μεταμόσχευση σε παιδί είναι μια πολύ εξειδικευμένη επέμβαση. Επίσης είναι πολύ δύσκολη και η εύρεση κατάλληλου μοσχεύματος. Όμως για να ξεπεραστεί αυτό το μεγάλο πρόβλημα υπάρχουν διαδικασίες, όπως η μεταμόσχευση από συγγενικό μόσχευμα ήπατος που δυστυχώς δεν πραγματοποιείται στην χώρα μας. Ωστόσο σήμερα υπάρχουν αρκετά παιδιά χειρουργημένα στο εξωτερικό που οι γονείς τους τα αναγέννησαν χαρίζοντας η μητέρα ή ο πατέρας ένα μέρος του ήπατος (αριστερό λοβό) ώστε να εμφυτευτεί σ’ αυτά ή ένα νεφρό. Η μεταμόσχευση αλλά και η μετέπειτα διαχείριση του μοσχεύματος και κατ’ επέκταση της ζωής ενός μικρού παιδιού, εκτός από άκρως εξειδικευμένη είναι και μια πολύ λεπτή διαδικασία. Στην Ελλάδα η παροχή ιατρικής φροντίδας σ’ αυτό τον τομέα είναι ανύπαρκτη. Η απουσία μιας παιδιατρικής μεταμοσχευτικής κλινικής με την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή και προσωπικό είναι ιδιαίτερα αισθητή στις οικογένειες που έχουν δοκιμαστεί από μια τέτοια δύσκολη εμπειρία ζωής. Μάλιστα η αγωνία τους για την υγεία των παιδιών τους μεγαλώνει όταν επιστρέφουν στην Ελλάδα και έρχονται αντιμέτωποι με όλο αυτό τον όγκο των ελλείψεων, παραλήψεων, και της άγνοιας που κυριαρχεί, τονίζοντας την έλλειψη ενός εξειδικευμένου ιατρικού κέντρου υποδοχής, αναγκάζοντας τους να ψάχνουν τον κατάλληλο παιδίατρο, οφθαλμίατρο, οδοντίατρο ή όποια άλλη ειδικότητα χρειαστούν τα παιδιά στη διάρκεια της ζωή τους. Τα προαναφερόμενα μπαίνουν στη σωστή τους διάσταση όταν κατανοήσουμε ότι αναφέρονται σε βρέφη ηλικίας 3,4 ή 5 μηνών που ξεκινούν τη ζωή τους με ένα σημαντικό μειονέκτημα σε σχέση με τα άλλα παιδιά, οδηγώντας έτσι τους γονείς τους σε απόγνωση και με συνεχή αγωνία μήπως κάτι συμβεί στα έτσι κι αλλιώς ευαίσθητα μωρά τους αφού δεν διαβλέπουν κάποια λύση στο άμεσο μέλλον για αυτό το σοβαρότατο θέμα.
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι την αδυναμία του μεταμοσχευτικού προγράμματος της χώρας μας, τη συναντά κανείς σε όλα τα επίπεδα. Για να βρεθεί διέξοδος πρέπει η Πολιτεία, οι εμπλεκόμενοι φορείς, τα σωματεία να σκύψουν πάνω από τα τόσα σοβαρά προβλήματα ώστε να βρεθεί μια βιώσιμη λύση όσο το δυνατόν συντομότερα. Εξάλλου το χρωστάμε στην κοινωνία ύστερα από τόσα χρόνια μεταμοσχευτικής ανεπάρκειας. Η πρόταση από το καλοκαίρι του 2008 του Υπουργείου Υγείας για τροποποίηση του ισχύοντα νόμου 2737/1999 με τη ταυτόχρονη ίδρυση Διεθνούς Μεταμοσχευτικού Κέντρου βρίσκεται σε σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο σ’ αυτό το σημείο θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι δεν χρειάζονται να ψάχνονται μαγικές λύσεις αφού όπως είναι γνωστό παγκοσμίως, υπάρχουν δοκιμασμένα μοντέλα οργάνωσης μεταμοσχευτικής διαδικασίας (Ισπανικό μοντέλο) που υιοθετήθηκαν από χώρες με τα ίδια προβλήματα μ’ εμάς (Ιταλία) και τα θετικά αποτελέσματα αποκαλύφθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Εμείς θα αγωνιζόμαστε για την ανάκαμψη και αναβάθμιση των μεταμοσχεύσεων στη χώρα μας, κόντρα σε όποια συντεχνία δημιουργεί αναχώματα για την επίτευξη αυτού του ευγενή σκοπού. Άλλωστε το οφείλουμε στην κοινωνία και σε όλους αυτούς τους ασθενείς που περιμένουν εναγωνίως ένα μόσχευμα ώστε να ξαναρχίσουν μια νέα ζωή.
Διαβάστε περισσότερα...

Monday 7 September 2009

Ένα μεγάλο ευχαριστώ

Αυτή η ανάρτηση δεν θα αναλύσει, δεν θα πληροφορήσει, δεν θα καταγγείλει. Αυτή η ανάρτηση θα αναφωνήσει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που αποφασίσατε να γίνετε υποστηρικτές και συνοδοιπόρoι σ’ αυτή την δύσκολή προσπάθεια που πρεσβεύει το TransplantLink.
Εμείς πλέον πιστεύουμε ότι γεννήθηκε μια μεγάλη οικογένεια, η οικογένεια του ΤransplantLink. Αυτή η οικογένεια δεν θα αποτελείται πια μόνο από μεταμοσχευμένους ασθενείς αλλά και από ανθρώπους δραστήριους, ευαίσθητους, πλημμυρισμένους με συναισθήματα αλτρουισμού και αυταπάρνησης για το συνάνθρωπο τους. Ανθρώπους ικανούς να φωνάξουν για ένα μικρό παιδί που ενώ έπρεπε να βρίσκετε σε κάποιο μεταμοσχευτικό κέντρο του εξωτερικού, αυτό να λιώνει καθημερινά εγκλωβισμένο στα γρανάζια απαθών δημόσιων υπηρεσιών, για όλους αυτούς που εξαντλούνται σε κάποιο μηχάνημα αιμοκάθαρσης ή τεχνητής καρδιάς χάνοντας την ευκαιρία να ζήσουν τις μικρές καθημερινές χαρές της ζωής, για κάποιο ανάλγητο γιατρό που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η επαγγελματική του και η οικονομική του καταξίωση και μάλιστα εις βάρος των ασθενών του, για τη Πολιτεία και τους εκπροσώπους της που όλα αυτά τα χρόνια έδειξαν παντελή αδιαφορία με επακόλουθο εδώ και χρόνια να χάνονται πολλοί συνάνθρωποι μας προσμένοντας ένα μόσχευμα.
Μπορεί σε κάποιους αυτή η προσπάθεια να φαίνεται μάταιη γιατί στις μέρες μας κυριαρχεί η αδιαφορία και ο εγωκεντρισμός. Εμείς όμως που έχουμε δεχτεί αυτό το μεγάλο δώρο ζωής που λέγετε μόσχευμα φρονούμε ότι στη ψυχή του κάθε ανθρώπου αυτά τα αρνητικά συναισθήματα είναι μειοψηφία. Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται και από την δική σας συγκινητική ανταπόκριση στο κάλεσμα μας.
Μπορεί να μην σας γνωρίσουμε ποτέ, μπορεί η επικοινωνία μας να γίνετε μόνο μέσα από τα blogs ή κάποια στιγμή στο μέλλον να χαθεί, το μόνο σίγουρο για μας είναι ότι πάντα θα σας νιώθουμε οικογένεια.
Κλείνοντας ξανά ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη συμπαράσταση σας και με την ευχή ότι αυτή η συλλογική προσπάθεια θα βοηθήσει ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι συνάνθρωποι μας, μέσω της μεταμόσχευσης, θα συνεχίσουν να αναπνέουν, να αισθάνονται, να ζουν...

Υ.Γ.: Το γενικό κάλεσμα στους bloggers ξεκίνησε από τον ΑΑΤΟΝ. Οφείλουμε να το αναφέρουμε και να τον ευχαριστήσουμε προσωπικά.

«Δωρεά Οργάνων»   Γιατί η ζωή είναι ένα δώρο ανεκτίμητο
Διαβάστε περισσότερα...

Saturday 5 September 2009

Ασθενείς στο έλεος της νόσου των χειρουργείων

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» την Κυριακή 14 Ιουνίου 2009.



Ασθενείς στο έλεος της νόσου των χειρουργείων
Η κλεψιέλα, τον τελευταίο χρόνο, έχει επεκταθεί σε τουλάχιστον είκοσι νοσηλευτικά ιδρύματα
«Τα ανθεκτικά μικρόβια κάνουν θραύση στα ελληνικά νοσοκομεία και εξαπλώνονται με τη μορφή επιδημικών κυμάτων, προκαλώντας εύλογη ανησυχία στους ασθενείς, κυρίως όταν πρόκειται να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.»

«Τον τελευταίο χρόνο μια ανθεκτική μορφή κλεψιέλας (pneumiae) έχει επεκταθεί σε τουλάχιστον είκοσι νοσηλευτικά ιδρύματα, ενώ εδώ και πέντε έτη καταγράφονται επάλληλα επιδημικά κύματα διαφόρων μορφών του ίδιου ανθεκτικού μικροβίου, που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα με αντιβιοτικά και «ευθύνεται» για θανάτους ασθενών. «Ο ίδιος κλώνος έχει βρεθεί σε πολλά νοσοκομεία, γεγονός συμβατό με διασπορά από ασθενή σε ασθενή και από νοσοκομείο σε νοσοκομείο», δήλωσε στην «Κ» ο καθηγητής Μικροβιολογίας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας Αλκης Βατόπουλος, που πραγματοποίησε τη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του ευρωπαϊκού CDC για τον έλεγχο των λοιμώξεων «Urosurveilans». «Η θνητότητα από τη λοίμωξη αυτή στη χώρα μας δεν φαίνεται να είναι τόσο υψηλή όσο στο Ισραήλ, που άγγιξε το 40% των ασθενών που προσβλήθηκαν», υποστηρίζει. Ωστόσο, ο Ισραηλινός καθηγητής Γιαχούντα Καρμέλι, σε δημοσίευσή του στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό «Jama» του Μαρτίου, που αναφέρεται και στο ελληνικό πρόβλημα, εκτιμά ότι στη χώρα μας πεθαίνουν κάθε χρόνο (με στοιχεία του 2007) 1.700 άνθρωποι μόνο από λοίμωξη κλεψιέλας (17 ανά 100.000 κατοίκους). Η Ελλάδα κατέχει, σύμφωνα με το δίκτυο Hoonet (συντονιστής Α. Βατόπουλος), μια ακόμη θλιβερή πρωτιά στον τομέα των ανθεκτικών μικροβίων. Το γεγονός αυτό σχετίζεται με την ανεξέλεγκτη χρήση αντιβιοτικών, αλλά όχι μόνο. Συνδέεται άμεσα με την κρίση που μαστίζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, τα κενά στην οργάνωσή του, τις ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού, κλινών, Μονάδων Εντατικής Θεραπείας και Τμημάτων Φυσικής Αποκαταστάσεως.
Οι συνέπειες
Στα χειρουργικά τμήματα των νοσοκομείων βρίσκεται κανείς αντιμέτωπος με τις συνέπειες των λοιμώξεων. «Χειρουργήθηκε πριν από δύο μήνες με όγκο στο κεφάλι», μας λέει για μία ασθενή του, ο νευροχειρουργός διευθυντής Ανδρέας Σερέτης στο «Γ. Γεννηματάς». «Πήγε καλά, αλλά τώρα επέστρεψε με λοίμωξη του τραύματος. Υποβάλλεται σε θεραπεία με ισχυρά αντιβιοτικά κόστους 3.000 ευρώ την ημέρα. Εάν δεν ανταποκριθεί στη φαρμακευτική αγωγή και δημιουργηθεί απόστημα, θα υποβληθεί σε νέα χειρουργική επέμβαση. Συνήθως αντικαθίσταται και τμήμα του κρανίου και το οστό στο σημείο της μόλυνσης με τεχνητό. Καταλαβαίνετε τι σημαίνουν όλα αυτά για τον ασθενή, ο οποίος υφίσταται τις συνέπειες στην υγεία και τη ζωή του». Στους θαλάμους της Νευροχειρουργικής Κλινικής το βαρύ χρόνιο περιστατικό νοσηλεύεται δίπλα δίπλα με τον άρρωστο που μόλις βγήκε από το χειρουργείο, ενώ επτά κλίνες Αυξημένης Φροντίδας παραμένουν κλειστές. «Ο πρόεδρος του νοσοκομείου, Αντ. Αυγερινός, αγωνίστηκε να φτιάξει τη μονάδα, που είναι από τις πιο σύγχρονες. Από το 2005 είναι έτοιμη, όμως δεν λειτουργεί γιατί το υπουργείο δεν προσλαμβάνει προσωπικό. Χρειάζονται 12 νοσηλευτές για να ξεκινήσουμε. Από τα 24 κρεβάτια που έχει η κλινική, στα δέκα νοσηλεύονται χρονίως πασχόντες ασθενείς, ευάλωτοι σε μικρόβια με κατακλύσεις, τραχειοστομίες. Βρίσκονται εδώ, από έξι μήνες μέχρι δύο χρόνια, χωρίς να μπορούμε να τους προσφέρουμε τίποτε, διότι χρειάζονται υπηρεσίες φυσικής αποκατάστασης, που δεν υπάρχουν. Ορισμένοι μάλιστα έγιναν χρόνιοι πάσχοντες, ακριβώς λόγω της έλλειψης αυτών των υπηρεσιών. Οι λιγοστοί νοσηλευτές πηγαίνουν από τον χρόνιο ασθενή στον άρρωστο που βγαίνει από το χειρουργείο, με όλους τους κινδύνους διασποράς λοιμώξεων. Οσο για το κόστος, είναι απείρως μεγαλύτερο από τους μισθούς 12 νοσηλευτών».
Πώς θα περιορίσουμε τη μετάδοση
«Κάθε αντιβιοτικό που χρησιμοποιούμε πάρα πολύ, κάποια στιγμή θα αναπτύξει αντοχή στον συγκεκριμένο ασθενή», λέει στην «Κ» ο καθηγητής Εντατικής Θεραπείας Απόστολος Αρμαγανίδης. «Εάν το μικρόβιο αυτό μεταδοθεί και σε άλλον ασθενή, θα αποκτήσει και αυτός αντοχή. Επομένως, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιορίσουμε τη μετάδοση από τον ένα ασθενή στον άλλο».
«Χαρακτηριστικό είναι το συμπέρασμα μελέτης, σύμφωνα με την οποία η αύξηση του προσωπικού, έτσι ώστε ένας νοσηλευτής να έχει την ευθύνη μόνο δύο αντί τριών ασθενών, θα είχε ως αποτέλεσμα την αποφυγή του 27% των λοιμώξεων στους ασθενείς των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας», διευκρινίζει. «Κακώς οι μονάδες είναι ενιαίοι χώροι, διαφορετικά, όμως, θα ήταν δυσκολότερο να νοσηλεύονται οι ασθενείς με τόσο λίγο προσωπικό. Οι συνθήκες είναι δυσμενείς για την πρόληψη της διασποράς. Αν ένας νοσηλευτής πλένει τα χέρια του, όπως χρειάζεται, πριν ακουμπήσει τον άρρωστο, θα έπρεπε να ασχολείται στο ωράριό του μία με τρεις ώρες με αυτό. Ομως, δεν έχει τον χρόνο. Επομένως, η υλοποίηση των οδηγιών προϋποθέτει την αναγνώριση του προβλήματος από τους υπεύθυνους φορείς, την ύπαρξη πολιτικής βούλησης και τη διάθεση των απαιτούμενων πόρων».
Μεταφορά μικροβίων
Σαράντα στους εκατό ασθενείς που μολύνονται από κλεψιέλα ανθεκτική στις καρβαπενέμες, την πιο προωθημένη ομάδα αντιβιοτικών πεθαίνουν, σύμφωνα με μελέτη του αναπληρωτή καθηγητή Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεωργίου Δάικου και των συνεργατών του. «Η θνητότητα στις βακτηριαιμίες από κλεψιέλα που μελετήσαμε εμείς», δήλωσε στην «Κ», «είναι κατά μέσο όρο γύρω στο 20%. Στους ασθενείς, όμως, που έχουν μολυνθεί από κλεψιέλα ανθεκτική και στις καρβαπενέμες ήταν περίπου 40%»...
«Για την αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει να επιμείνουμε στην τήρηση των κανόνων υγιεινής. Υπάρχουν οδηγίες από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και το ΚΕΛΠΝΟ, αλλά η συμμόρφωση σ’ αυτές είναι πολύ μικρή (περίπου στο 10%), μένουν στα χαρτιά.
Η δυναμική της διασποράς, όμως, είναι πολύ μεγάλη. Εάν σε ένα τμήμα έχουμε δύο ασθενείς που έχουν αποικιστεί με ανθεκτικά μικρόβια, όπως η περιβόητη κλεψιέλα, σε μία εβδομάδα θα έχουμε δέκα. Εάν οι ασθενείς αυτοί χειρουργηθούν, τους βάζουν μια ενδοφλέβια γραμμή ή κάνουν μια εισρόφηση, μπορεί να μολυνθούν. Ισως να μην έχει γίνει τόσο αντιληπτό αυτό, ακόμη και από γιατρούς. Συνάδελφος μου έλεγε: «Εγώ δεν τα ήξερα αυτά. Πλένω τα χέρια μου πριν από το φαγητό»...
«Η έλλειψη προσωπικού είναι ένα πρόβλημα, αλλά δεν είναι το μοναδικό, είναι θέμα παιδείας, συνήθειας, χαρακτήρα», προσθέτει. «Στην Ελλάδα συμμετέχουν και οι συγγενείς στη νοσηλεία (στις άλλες χώρες αυτό δεν συμβαίνει) ή αποκλειστικές που δεν είναι εκπαιδευμένες. Πάνε να βοηθήσουν και τον διπλανό άρρωστο, χωρίς να παίρνουν κάποιο μέτρο. Μεταφέρουν τα μικρόβια. Στις περισσότερες μονάδες υπάρχει το ίδιο πρόβλημα. Και στον ιδιωτικό τομέα. Το καλοκαίρι, πολλές ΜΕΘ κλείνουν και απολυμαίνονται. Ομως, όταν ανοίξουν έρχονται άρρωστοι από άλλες μονάδες οι οποίοι είναι αποικισμένοι με αυτά τα μικρόβια. Σε δύο μέρες η εικόνα είναι ίδια».
Οπως αναφέρει στην «Κ» ο κ. Δάικος, χρειάζονται μόνο 48 ώρες νοσηλείας για να αποκτήσει ο άρρωστος τη χλωρίδα του νοσοκομείου. Οσο πιο βαριά είναι, τόσο πιο εύκολα γίνεται αυτό. Περισσότερο ευάλωτοι είναι οι ασθενείς που σε μικρό χρονικό διάστημα υποβάλλονται και σε δεύτερο χειρουργείο, διότι έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν λοίμωξη.»

Πηγή: www.news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Friday 4 September 2009

Ζοφερή εικόνα και στη Θεσσαλονίκη

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» την Κυριακή 14 Ιουνίου 2009.



Ζοφερή εικόνα και στη Θεσσαλονίκη
«Στα αλτρουιστικά ανακλαστικά γιατρών και νοσηλευτών στηρίζεται η λειτουργία των περισσότερων νοσηλευτικών ιδρυμάτων του νομού Θεσσαλονίκης που βρίσκονται εν αναμονή προσλήψεων γιατρών.»

Πάνω από 500 υπολογίζονται οι κενές θέσεις ιατρικού προσωπικού στα μεγάλα δημόσια νοσοκομεία της πόλης όπου σήμερα υπηρετούν συνολικά 2600 γιατροί ενώ τα προβλήματα εστιάζονται και στις ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού που στα περισσότερα νοσοκομεία ξεπερνούν το 50% επί του συνόλου των εργαζομένων.
«Ιπποκράτειο»: υπάρχει έλλειψη γιατρών στο παιδοογκολογικό, το μικροβιολογικό και το ακτινολογικό. Τρεις από τις δέκα κλίνες της Μ.Ε.Θ. δεν λειτουργούν, στις παθολογικές κλινικές μια νοσηλεύτρια αντιστοιχεί σε 40 ασθενείς, στο τεχνητό νεφρό δεν υπάρχει νυχτερινή βάρδια ενώ δυο χειρουργικές αίθουσες έχουν κλείσει με αποτέλεσμα να καθυστερούν τα τακτικά χειρουργεία, λέει στη «Κ» η χειρουργός -εντατικολόγος κ. Μαρίλη Πασακιώτου.
«Αγιος Παύλος»: Τριάντα επιπλέον θέσεις γιατρών (20%) ζήτησε το νοσοκομείο, ωστόσο «για την εναρμόνισή μας με την Ευρώπη θα χρειαστούμε περισσότερους από 60 γιατρούς», αναφέρει στην «Κ» ο γιατρός κ. Στρατής Πλωμαρίτης.
«Γεννηματάς»: Ανεφάρμοστος δείχνει ο στόχος εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας για τις εφημερίες, με βάση το υπάρχον ιατρικό δυναμικό αφού όπως διευκρινίζει στην «Κ» η ακτινολόγος κ. Δάφνη Κατσίμπα, η Μ.Ε.Θ, οι παθολογικές και η καρδιολογική κλινική, χρειάζονται συνολικά τουλάχιστον 20 επιμελητές και ειδικευόμενους για την ομαλή λειτουργία τους.
«Θεαγένειο»: Ενενήντα επιπλέον γιατρούς ειδικούς και ειδικευόμενους ζητεί το «Θεαγένειο» για την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας, μολονότι το νοσοκομείο δεν είναι ενταγμένο στο σύστημα γενικής εφημερίας παρά μόνον για ασθενείς με ογκολογικά προβλήματα. Σήμερα λειτουργεί με 220-230 γιατρούς -ειδικευόμενους και ειδικούς- με τους οποίους όπως εκτιμά ο καρδιολόγος, διευθυντής της ιατρικής υπηρεσίας κ. Θόδωρος Μπισινιώτης «οι ανάγκες των τμημάτων δεν καλύπτονται χειρότερα από τα υπόλοιπα νοσηλευτικά ιδρύματα που σημαίνει ότι δεν είμαστε επικίνδυνοι στην ιατρική πράξη»...»

Πηγή: www.news.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Σε ράντζα η νοσηλεία μετά τη μεταμόσχευση

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» την Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008.



Σε ράντζα η νοσηλεία μετά τη μεταμόσχευση!
«Παρότι η ΜΕΘ του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης είναι η μοναδική που δέχεται ασθενείς για μεταμόσχευση ήπατος από όλη τη Βόρεια Ελλάδα, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο οι κλίνες της μειώθηκαν από δέκα σε επτά εξαιτίας της έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού.»

«Την ίδια στιγμή, το νοσοκομείο διαθέτει 1.200 κλίνες, που σημαίνει ότι βάσει των διεθνών κανονισμών θα έπρεπε να διαθέτει 100 κρεβάτια ΜΕΘ ή έστω 40, ώστε να μπορέσουν να καλυφθούν όχι μόνο οι ανάγκες των μεταμοσχευμένων, αλλά και των άλλων ασθενών που χρειάζονται νοσηλεία στη ΜΕΘ.
Τα στοιχεία αυτά ανακοίνωσε χθες η εντατικολόγος, διευθύντρια ΜΕΘ στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο, Νικολέτα Γερογιάννη, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου που δόθηκε με αφορμή το 4ο παγκόσμιο συνέδριο «Ποιότητα στην ιατρική πρακτική», που πραγματοποιείται από 2-4 Οκτωβρίου, στο ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς».
«Μια μεταμόσχευση, για να πραγματοποιηθεί επιτυχώς, χρειάζεται έμπειρη ιατρική ομάδα που υπάρχει. Ακόμα όμως χρειάζονται αίθουσες χειρουργείου σε συνεχή ετοιμότητα, διαθέσιμα κρεβάτια μονάδας εντατικής θεραπείας, κλίνες στην κλινική μεταμοσχεύσεων, επάρκεια νοσηλευτικού προσωπικού και πλήρης ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός, πράγματα που υπολείπονται. Οι συνεχείς αιτήσεις μας για ενίσχυση δεν έχουν αποτελέσματα. Το προσωπικό είναι λίγο, τα κρεβάτια της ΜΕΘ παραμένουν κλειστά αντί να αυξάνονται και οι μεταμοσχευμένοι ασθενείς φιλοξενούνται σε κενές κλίνες άλλων τμημάτων, όταν αυτά της οικείας κλινικής δεν επαρκούν», τόνισε η κ. Γερογιάννη.
Αύξηση Δοτών
Παράλληλα, ανέφερε ότι αν και ο αριθμός των δοτών στην Ελλάδα έχει αυξηθεί κατά 20%, μετά τη δωρεά οργάνων του νεαρού αυστραλού Ντουζόν Ζάμιτ, που τραυματίσθηκε θανάσιμα στη Μύκονο, η χώρα μας είναι από τις τελευταίες σε αριθμό δοτών.
«Για το λόγο αυτό, πολλοί ασθενείς μετακινούνται στο εξωτερικό για να κάνουν μεταμόσχευση. Στο Ιπποκράτειο μία μεταμόσχευση ήπατος κοστίζει περίπου 22.000 ευρώ, ενώ στο εξωτερικό το ελληνικό δημόσιο πληρώνει 300.000 ευρώ για την ίδια επέμβαση», είπε η κ. Γερογιάννη.
Το Μεταμοσχευτικό Κέντρο στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης λειτουργεί από το 1987. Έχει πραγματοποιήσει 1.200 μεταμοσχεύσεις νεφρού (οι 125 σε παιδιά), 278 μεταμοσχεύσεις ήπατος (13 σε παιδιά) και 10 μεταμοσχεύσεις νεφρών-παγκρέατος. Είναι το μεγαλύτερο μεταμοσχευτικό κέντρο στην Ελλάδα και τα ποσοστά επιτυχίας του ξεπερνούν το 80%-90%.
Στο μεταξύ, είναι προς ψήφιση σχέδιο νόμου που αφορά την ίδρυση «Διεθνούς Μεταμοσχευτικού Κέντρου» στην Αθήνα. Όπως είπε η κ. Γερογιάννη, υπάρχουν πολλές ενστάσεις και επιφυλάξεις πάνω σ' αυτό το γεγονός, ενώ εκφράζονται ακόμη και φόβοι για το μέλλον του Μεταμοσχευτικού Κέντρου της Θεσσαλονίκης.»

Πηγή: www.makthes.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Wednesday 2 September 2009

Σημαντικά γεγονότα της Ιστορίας των Μεταμοσχεύσεων

Σας παραθέτουμε μια σειρά σημαντικών γεγονότων της Ιστορίας των Μεταμοσχεύσεων.



  • Οι πρώτες πειραματικές προσπάθειες για μεταμόσχευση μυελού των οστών γίνονται το 1940-1950. Η ανακάλυψη του μείζονος συμπλέγματος ιστοσυμβατότητας συνέβαλλαν σημαντικά στην πρόοδο των μεταμοσχεύσεων μυελού των οστών.
  • Η μεταμόσχευση κερατοειδούς χιτώνα του οφθαλμού άρχισε να απασχολεί τους επιστήμονες από τις αρχές του 19ου αιώνα. Η πρώτη μεταμόσχευση από πτωματικό μόσχευμα έγινε το 1937 και το 1945 ιδρύεται η πρώτη τράπεζα οφθαλμών.
  • Η μεταμόσχευση ήπατος ξεκίνησε το 1950. Η πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση σε άνθρωπο έγινε το 1968 από τον Calne.
  • Η πρώτη μεταμόσχευση παγκρέατος έγινε το 1967 και από το 1988, οπότε και θεωρητικά τελειώνει η πειραματική φάση, θεωρείται ότι αποτελεί εναλλακτική μορφή θεραπείας. Μείζονος σημασίας αποτελεί η προσπάθεια για μεταμόσχευση νησιδίων του παγκρέατος που ξεκίνησε το 1970.
  • Η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς από άνθρωπο σε άνθρωπο έγινε το 1967 στη Νότια Αφρική από τον Christian Barnard οπότε και ο μεταμοσχευμένος έζησε για 18 ημέρες και πέθανε από πνευμονία. Το 1968 η δεύτερη μεταμόσχευση από τον ίδιο είχε ως αποτέλεσμα ο ασθενής να ζήσει για 18 μήνες. Σήμερα η μεταμόσχευση καρδιάς παρ όλα τα ιατροκοινωνικά προβλήματα που δημιούργησε αποτελεί πια μια αποδεκτή θεραπευτική μέθοδο.
  • Η πρώτη κλινική μεταμόσχευση πνεύμονα έγινε το 1963. Σήμερα είναι αρκετά διαδεδομένη η διπλή μεταμόσχευση καρδιάς - πνευμόνων.
  • Η μεταμόσχευση νεφρού αποτελεί το πιο διαδεδομένο είδος μεταμόσχευσης και σήμερα πραγματοποιείται σε πάρα πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Η ιστορία της μεταμόσχευσης νεφρού ξεκινά το 1902 όταν ο Ullman αναφέρει αντιμετώπιση της ουραιμίας με μεταμόσχευση νεφρού. Το 1953 ανακοινώνονται τα αποτελέσματα επιτυχούς μεταμόσχευσης νεφρού με καλή νεφρική λειτουργία. Το 1954 στη Βοστόνη έγινε η πρώτη προσπάθεια μεταμόσχευσης νεφρού μεταξύ μονοωογενών διδύμων αδερφών από τον J. Murray.
  • Σημαντική σημασία στην πορεία των μεταμοσχεύσεων έχει η ιστοσυμβατότητα. Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα έγινε σαφές ότι το ανοσολογικό σύστημα είναι αυτό που παίζει ίσως και το βασικότερο ρόλο στις μεταμοσχεύσεις. Σήμερα η τυποποίηση των αντιγόνων ιστοσυμβατότητας HLA των ασθενών που πρόκειται να μεταμοσχευτούν θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος που θα σηματοδοτήσει σε σημαντικό βαθμό την επιτυχία της μεταμόσχευσης.
  • Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα αποτέλεσαν ίσως το πιο ισχυρό εργαλείο απέναντι στην απόρριψη των μοσχευμάτων. Η κυκλοσπορίνη ως ανοσοκατασταλτικό φάρμακο αποτέλεσε σταθμό για την πορεία των μεταμοσχεύσεων.
  • Η διατήρηση των μοσχευμάτων αποτέλεσε ένα ακόμα πρόβλημα το οποίο έπρεπε να λύσουν οι επιστήμονες. Η χαμηλή θερμοκρασία και στη συνέχεια η χρήση διάφορων διαλυμάτων με συγκεκριμένη σύσταση συνέβαλλαν σημαντικά στη διατήρηση της λειτουργικότητας των μοσχευμάτων.
  • Το 1990 οι μεταμοσχεύσεις έλαβαν ιδιαίτερη αναγνώριση με την απονομή του βραβείου Nobel στους J. Marey και E. Donald Thomas για τη συνεισφορά τους στη μεταμόσχευση μυελού των οστών.
Πηγή: www.eom.gr
Διαβάστε περισσότερα...